Een plastisch chirurg weigerde mijn gezichtsvet te repareren, en ik ben zo dankbaar

Ik heb het grootste deel van mijn leven geleefd met een iets uit het midden gelegen bovenlip. Het is een deel van wie ik ben. Ik werd er echter niet mee geboren, het gebeurde omdat ik toen ik negen jaar oud was, werd aangevallen door de hond van een familielid, die blijkbaar een voorliefde had voor de bovenlip van meisjes. Hoewel de precieze details van de beproeving nog steeds vervagen, heeft een snel denkend spoedeisende hulpcentrum om het bloeden te stoppen een opvallend, klonterig litteken achtergelaten waarvan ik niet kan zeggen dat ik er ooit veel aandacht aan heb besteed; dat wil zeggen, niet voordat de "Instagram-make-up" -trend is gegroeid.

Twee jaar geleden, toen Instagram evolueerde naar een samengestelde bron van perfectie in elke hoek van de leefruimte - van eten tot reizen tot schoonheid (extreme contouren, lipvullers) - begon ik me voor het eerst zelfbewust van mijn gezichtslitteken te voelen ooit. Het is precies het tegenovergestelde van wat ik zie verspreid door mijn feed: Imperfect. Op elke willekeurige dag geeft een scroll door Instagram beeld na foto van influencers die hun beste uiterlijk dienen. En hoewel hun invloed een bron van inspiratie is, op een dieper niveau, deed het me langzaam twijfelen aan mijn eigen schoonheid.

De foto's die ik snel dubbel tikte, die met mollige pruilen en een huid zonder textuur, toonden hoe ik eruitzag alsof een hond niet een stuk van mijn lip had afgebeten. Toen ik 25 was, had ik al zestien jaar met mijn litteken geleefd, maar ik moest me ineens afvragen: Kunnen fillers ook voor mij het antwoord zijn?

Voordat ik in de stoel van een dermatoloog stapte, ging ik naar een plastisch chirurg om erachter te komen wat hij kon doen om mijn bovenlip chirurgisch te laten herstellen en te laten lijken op degene waarmee ik was geboren. Terwijl ik in de wachtkamer zat en nerveus een brochure over 'Mommy Makeovers' las, begon ik een steek van angst te voelen. Wat als ik mezelf niet herkent met perfecte lippen? Toen de verpleegster me terugbelde naar de kamer, kwam die angst op.

"Waarom ben je hier vandaag?" Vroeg ze.

Ik vertelde haar dat ik wilde zien of er een manier was om mijn lip te repareren.

"Waarom wil je het repareren?", Drukte ze.

"Ik ben gewoon nieuwsgierig," zei ik. Terwijl ik sprak, werd ik nog nerveuzer. De verpleegkundige tikte mijn gezondheidsgeschiedenis af in een tablet en zei dat de dokter er binnenkort zou zijn, en liet me over aan mijn eigen gedachten. "Ik kan niet wachten om te horen wat ze zeggen," zei mijn moeder, die me naar de afspraak bracht. Dankbaar dat er iemand in de kamer was om mijn bewolkte geest af te leiden, vertelde ik haar dat ik ook niet kon wachten, wat leidde tot een moment van herinneringen ophalen op de avond dat haar baby in de ER doorbracht.

'Ik herinner me alleen dat je grootmoeder me huilde,' zei ze. Ik had mijn grootouders alleen bezocht toen het gebeurde en terwijl mijn geheugen een beetje vaag is, al die jaren later, herinner ik me de gebeurtenis in flitsen. Ik bukte om de cocker-spaniël-mix te aaien, waarschijnlijk te dicht bij zijn snuit, toen plotseling een reeks scherpe tanden naar mijn gezicht sloop. Ik deed een stap achteruit en voelde hoe de kaak van de hond rond mijn bovenlip werd gespannen. Toen het uiteindelijk losliet, rende ik naar de badkamer, keek in de spiegel en zag bloed uit mijn gezicht gutsen.

'Ik weet niet eens meer hoe ik naar het ziekenhuis moest gaan,' zei ik tegen mijn moeder.

Op dat moment hoorde ik een klop op de deur.

Pogingen om mijn gezichtslittoon te repareren, herinnerden me eraan dat er in de eerste plaats gebreken zijn: om ons uniek te maken. Een verhaal vertellen.

Gekleed in scrubs, kwam de dokter opgewekt de kamer binnen en begon aan zijn examen. Terwijl hij naar mijn litteken gluurde, drong ook hij mij aan om een ​​reden waarom ik het wilde repareren. Ik weet het niet, Dacht ik, voordat ik nogmaals mijn nieuwsgierigheid vermeldde. Ik kon hem niet vertellen dat het kwam door Instagram, toch?

Na wat een uur gevoeld had, legde de dokter uit waarom mijn litteken genas zoals het deed. Het blijkt dat de asymmetrie het gevolg is van weefselverlies dat optrad toen de artsen in de spoedafdeling het hechtten. De hechtdraad werd aangebracht over de boog van mijn Cupido, waardoor mijn lip naar één kant trekt. De klonterige textuur van het litteken is een gevolg van het genezingsproces, zei hij. En toen gaf hij me een schokkend gevoel van opluchting.

"Ik heb er geen vertrouwen in dat ik iets kan doen om het er beter uit te laten zien," zei hij. "Ik denk niet dat het de moeite waard is om te werken."

Ik verwachtte dat ik een soort van teleurstelling zou voelen over het nieuws dat mijn Insta-perfecte dromen nooit zouden worden gerealiseerd, maar de realiteit was dat ik verrassend blij was om te horen dat een door een board gecertificeerde plastisch chirurg me vertelde dat mijn lippen onvolmaakt zouden blijven. (Ik wilde niet eens een derm zien.)

Instagram (en de maatschappij in het algemeen) vertelt ons dat mollige lippen, weelderig haar en slanke figuren de sleutels zijn tot succes, geluk en een overvloed aan 'likes', maar een poging mijn gezichtslittoon te repareren herinnerde me eraan waarom er in het eerste deel gebreken zijn plaats: om ons uniek te maken. Een verhaal vertellen. Niemand anders in de wereld heeft mijn klonterige, asymmetrische boog van de Cupido en dat is een mooi ding. Ik zou mezelf niet zijn zonder het.

Je weet dat een imperfectie de moeite waard is om te houden als zelfs een plastisch chirurg het niet wil repareren. De dokter rekende me niet eens aan voor de raadpleging, dus ik eindigde deze levensles gratis.

Hier bij Byrdie weten we dat schoonheid veel meer is dan vlechthandleidingen en mascaraoverzichten. Schoonheid is identiteit. Ons haar, onze gelaatstrekken, onze lichamen: ze kunnen cultuur, seksualiteit, ras, zelfs politiek weerspiegelen. We hadden ergens op Byrdie nodig om over dit spul te praten, dus … welkom bij De Flipside (zoals natuurlijk de keerzijde van schoonheid!), een speciale plek voor unieke, persoonlijke en onverwachte verhalen die de definitie van 'schoonheid' van onze samenleving uitdagen. Hier vind je coole interviews met LGBTQ + -sterrensterren, kwetsbare essays over schoonheidsnormen en culturele identiteit, feministische meditaties over alles, van dijwenkbrauwen tot wenkbrauwen, en meer. De ideeën die onze schrijvers hier verkennen, zijn nieuw, dus we willen graag dat jullie, onze slimme lezers, ook deelnemen aan het gesprek. Zorg ervoor dat je je mening geeft (en deel ze op sociale media met de hashtag #TheFlipsideOfBeauty). Omdat hier op The Flipside iedereen kan gehoord worden.

Volgende: Lees hoe één schoonheidsminnaar haar make-uproutine gebruikt om met geestesziekten om te gaan.