Ik was totaal naakt gedurende 3 uur in een Parijse spa, en het was echt geweldig
Het blijkt dat de remedie voor een bloedstollende sneeuwstorm is om al je kleding te verwijderen, behalve voor een wegwerpbare papieren riem.
Bestand dit onder een van de lessen die ik heb geleerd tijdens een reis naar Parijs in februari, samen met "museum openingstijden zijn optioneel tijdens slecht weer" en "glutenvrije croissants zijn schokkend heerlijk." Ik ben al dan niet tot alle drie deze conclusies gekomen in de loop van een enkele ochtend, toen een deken van sneeuw mijn plannen dwarszat om een deel van mijn favoriete kunst in de stad te zien, maar gelukkig geen invloed had op de ondergrondse hammam, aka Turks bad, waar ik een post-museum afspraak had gemaakt.
(Het bovengenoemde vegan-vriendelijke gebakken goed hield me warm terwijl ik door de modderige straten sjokte.)
Maar de koude vochtigheid die me voor het grootste deel van drie dagen had omhuld, leek te verdwijnen zodra ik door de onopvallende voordeur van O'Kari stapte, een luxe hammam aan de rand van de trendy wijk Le Marais in Parijs. Ik zou de komende uren besteden aan het krijgen van de volledige Turkse spa-ervaring, van scrub-down van een volledige body tot quality time in de stoomcabine. En zoals gebruikelijk, zou ik de hele tijd volledig naakt zijn.
Natuurlijk had ik, net als elke chronisch getraumatiseerde Amerikaan die zich beroept op een door de maatschappij gehandhaafd dieet met dubbele standaarden en niet-zo-subliminale schande van vrouwelijk lichaam, de naaktheid al overanalyzed sinds voordat ik zelfs de afspraak had geboekt - wat eigenlijk een is van de redenen waarom ik het in de eerste plaats deel heb gemaakt van mijn reisroute. Hammambezoeken zijn ook een van de meest ultieme wellnesservaringen die Parijs te bieden heeft; dankzij een aanzienlijke Turkse bevolking, is het een immens populaire excursie om een paar uur te besteden aan het stomen van je huid, gestoomd en geolied tot in de perfectie.
Een nieuwe-naar-mij-culturele ervaring die me ook beloofde me uit mijn comfortzone te halen en mijn winter-vieze huid redden? Gedaan, gedaan en gedaan
Toen ik me uitkleedde, herinnerde ik me dat dit eigenlijk niet mijn eerste penseel was met de onverschilligheid van Frankrijk voor naaktheid. Ik dacht terug aan een zomer aan de zuidkust toen ik 17 was - mijn vrienden en ik giechelden toen we onze bikinitopjes op het strand verwijderden, alleen om ons 10 minuten later weer te bedekken, de eerste opwinding die plaats maakte voor ongemak. In die tijd had ik geen idee dat deze vluchtige onzekerheid snel plaats zou maken voor een groot aantal ernstige imagoproblemen. Het is een traject dat, naar mijn mening, opsomt hoe het is om als een jonge vrouw in de Verenigde Staten volwassen te worden: om te onderhandelen over deze strijdende ideeën over preutsheid en het begeren van het perfecte lichaam.
Met andere woorden, we kunnen niet winnen.
Tegenwoordig heb ik grotendeels vrede met mijn lichaam. Maar zoals mijn collega Hallie zo welsprekend beschrijft, is de aard van herstel dat het zelden of nooit 'compleet' aanvoelt. De echte moeilijkheid die ik heb gevonden, is leren eenvoudigweg in mijn lichaam te bestaan zonder de stukken voortdurend te onderzoeken, iets dat zoveel jaren zo gewoon was. En daarom scan ik nog steeds instinctief op angsten in mogelijk kwetsbare situaties, zoals wanneer ik een papieren riem krijg en de opdracht krijg om me anders in de kelder van een Parijse spa te strelen.
Dus verbaasde ik me toen ik bij O'Kari leeg aankwam en mijn mantel in een badjas overhandigde aan een spa-begeleider voordat ik de overvolle stoomruimte binnenliep.
Naar mijn ervaring is het belangrijkste verschil tussen de Europese benadering van naaktheid en de MO van de VS van neurotische bescheidenheid niet seksualiteit, maar onverschilligheid. Naaktheid is geen taboe, omdat onze lichamen en seks niet zo worden gezien. Stel je voor dat je zelfbewustzijn volledig uit de vergelijking haalt. dat is empowerment. En dat is precies wat bij me opkwam omdat de stoom elke plooi en spleet doordrong: ik had niet het gevoel dat ik werd tentoongesteld, omdat ik dat niet was. Ik was gewoon er en dat waren al die andere vrouwen ook. En mijn hemel, het voelde geweldig om gewoon geen fuck te geven.
Dit was het punt waarop ik me afvroeg of ik me ooit echt ontspannen voelde voor dit moment. De ironie is dat op papier de hammam spa-ervaring niet noodzakelijk voor de zwakkeren van het hart is: mijn agenda zou een traditionele gommage bevatten, wat in wezen betekent dat iemand de buitenste lagen van mijn huid wegschrobt. (Dit is ongeveer zo rustig als het klinkt.) Maar eerst, om mijn huid klaar te maken voor die verwijdering, ging een bediende de stoomkamer binnen met een kom zwarte zeep en ging vervolgens overal mee naar toe.
Deze zeep lijkt op een dikke olieachtige pasta en de stoom helpt hem diep in de huid te zinken voor optimaal vocht, waardoor dode cellen in het proces worden verwijderd. (Voor wie op zoek is naar een alternatief voor thuis, vind ik het heerlijk om Kahina's Beldi-zeep te vergelijken met een goedkope scrubhandschoen van Amazon in de douche.)
De rest van mijn tijd in O'Kari ontvouwde zich als een verlengde droomsequentie. Na de zwarte zeeplaag die mijn lichaam wat meer had geabsorbeerd in de stoomkamer, werd ik naar een ruimte geleid met verschillende 'massagebedden' en kreeg de opdracht om in verschillende posities te gaan zitten en liggen, terwijl een begeleider elke centimeter van mijn lichaam zo agressief schrobde Ik voelde mijn eigen vellen wegspoelen terwijl ze me daarna afspootte.
Terwijl ik erover schrijf, lijkt het hard of klinisch, telkens opnieuw omgedraaid op een stenen plaat, terwijl de buitenste lagen van mijn lichaam effectief werden afgestoten. Maar het was hemels, en het feit dat ik letterlijk mijn huid afstootte, voelde als een te perfecte metafoor voor de hele ervaring. Als ik niet veel had gehad aan eucalyptusdampen en het leven in het algemeen, had ik waarschijnlijk hardop gelachen om de flauwheid ervan.
De begeleider heeft mijn haar met zoete amandelolie in de was gezet voordat ik me terugvoerde naar de stoomkamer. Na een paar minuten in het aangrenzende zwembad te hebben gezeten met een glas pepermuntthee in de hand, bracht ik de rest van mijn tijd door in O'Kari in een privéruimte voor een massage: een glorieuze massage van top tot teen met aardachtige geur oliën.
Ik herinner me niet eens dat ik me aankleedde of mijn afscheid nam - ik strompelde gewoon weer de besneeuwde straten in, duizelig van de warmte, hoewel ik kort daarvoor helemaal leeg was gestript.
