Hoe ik in slechts 2 weken in vorm kwam
Inhoudsopgave:
"Ik weet dat je me haat," zei mijn trainer, Vando, met een grijns. Het was mijn eerste keer in Punch Fitness, een boksschool aan de Upper East Side van New York City, en ik was net ingestort in een plas zweet en trillende spieren na onze laatste ronde van burpees. Het was eigenlijk mijn eerste keer in een boksschool en het duurde 10 minuten voordat ik begreep waarom het de juiste training is voor een aantal van de beste modellen in de modelbouw biz, vooral als ze op zoek zijn naar meer laten we zeggen, de Victoria's Secret Fashion Show: de interval-achtige cross-training workouts zijn hard. Zo hard dat je het gevoel hebt dat je dood gaat van uitputting, maar je kunt je toch voorstellen dat een enkele sessie je getransformeerd heeft in Gigi Hadid omdat elke centimeter van je niet zoveel pijn kunt doen zonder ogenblikkelijke resultaten, toch?
"Geef me twee weken," zei Vando aan het einde van die eerste sessie, alsof ik die exacte gedachtegang hardop had uitgesproken. "Twee weken, en ik kan je in vorm brengen."
Uitdaging aanvaard, Dacht ik, ondanks mezelf.
Ik zou op dit punt moeten vermelden dat ik het een regel heb gemaakt om dit soort workouts voor het grootste deel van mijn volwassen leven te vermijden. Low-impact oefening is veel meer mijn snelheid, en ik heb mezelf in vorm gehouden door regelmatig yoga, joggen en af en toe een barre klas te volgen. Waargebeurd verhaal: de enige twee keer dat ik trainingen in bootcamp-stijl heb gedaan, waren complete ongelukken; voor beiden dacht ik dat ik me had aangemeld voor Pilates om me alleen maar te realiseren dat ik een paar minuten nadat de lessen begonnen waren in de verkeerde kamer was (en het voelde onbeschoft om te vertrekken).
Ik voel me meditatief tijdens het sporten, in plaats van voortdurend buiten adem, duizelig en of misselijk. (Geloof me, ik heb altijd grote jaloezie gehad voor degenen die zich aangetrokken voelen tot een trampoline-oefening.)
Maar ik was altijd al nieuwsgierig geweest naar het boksen, en of het de catharsis was om iets te slaan tijdens een stressvolle week, de indringende endorfines die me na een eerste sessie in een vloedgolf sloegen, of de aantrekkingskracht van zogenaamd mijn lichaam transformeren in 14 dagen - waarschijnlijk al het bovenstaande - besloot ik Vando op te nemen voor zijn opschepperige uitdaging. We hebben ingestemd met drie individuele sessies van een uur in de loop van twee weken, en net daarom heb ik de metamorfose van mijn eigen lichaam ondertekend.
En hoewel het duurde lot van zweet (en sommige tranen), echt waar was een metamorfose - en op niveaus voorspelde ik niet eens. Blijf lezen om een kijkje te nemen in het trainingsregime dat me in slechts enkele dagen in vorm bracht.
De training
Elke sessie was anders, maar ze hadden allemaal dezelfde algemene routine van verschillende trainingen: we deden een cardio-warming-up en cooling-down, en het grootste deel van onze tijd ertussen was bezig met het doen van intervallen met een verscheidenheid aan oefeningen. Enkele van onze "favorieten" (een term die ik zal gebruiken heel losjes) omvatte het volgende:
Jumping: Zou je geloven dat ik een stil dankgebed zou houden als mijn trainer me zou instrueren om 10 of 15 burpees te doen? Ik ontdekte dat het eigenlijk een van de gemakkelijkere oefeningen was die we deden, en dat zou je een idee moeten geven van de richting waarin we gaan. Zowel mijn trainer als ik hebben ook snel geleerd dat ik verschrikkelijk springt, dus in plaats daarvan schakelden we vaak over op springpaarden met gewichten.
Jacob's ladder: Ook bekend als de vloek van mijn bestaan. Ik heb er vrij veel vertrouwen in dat deze ladder-tegen-loopbandbeweging een moderne versie is van een middeleeuws martelapparaat, en het geeft me altijd het gevoel dat ik een hamster op een wiel ben. Een van mijn minst favoriete intervalgroepen was schakelen tussen twee minuten op Jacob's ladder en een twee minuten durende run op de loopband en weer terug. Dat ietwat domme #fitspo-adagium dat 'zweet vet huilt' had nog nooit zo echt gevoeld.
Beenliften en ander kernwerk: Waargebeurd verhaal: ik hoorde Vando tegen een nieuwere trainer zeggen dat wanneer het erop lijkt dat ik op het punt sta flauw te vallen of te braken, hij me gewoon op de vloer legt om een werk te doen - op die manier lig ik zonder werkelijk rusten (god verhoede). De kernoefeningen die we deden waren vrij eenvoudig: veel straight-leg-raises, crunches, planken en sit-ups.
Boksen: Natch! We hebben niet elke sessie in dozen gedaan, maar ik was altijd zo gepompt wanneer de trainer de handschoenen uitdeed. Zelfs het leren van de juiste vorm en coördinatie was een enorme training (mentaal en fysiek), terwijl ik vocht om te onthouden dat ik mijn handen tussen de stoten in mijn gezicht moest houden, om mijn vuisten gesloten te houden en om mijn armen net zo te draaien voor de meest effectieve slagen. Ik vocht een-op-een met de trainer (in plaats van een tas), en we werkten voornamelijk aan basics - schoppen, knieën, jabs en een-twee-combo's.
Als een boks nieuwb, waardeerde ik de een-op-een lessen - en ze waren net zo leuk en fysiek belastend zoals iedereen me had verteld dat ze zouden zijn.
gewichten: In de geest van nooit een pauze nemen, wanneer ik mijn handen gewikkeld voor mijn bokshandschoenen kreeg, was ik altijd geïnstrueerd om een halter met de andere hand op te heffen. Sterker nog, ik heb geleerd dat de meest efficiënte manier om te trainen is om te multitasken, of het nu squats doen met een barbell of springen op een bankje met dumbbells in de hand. We hebben meestal 15 tot 20 herhalingen gedaan voor dit soort oefeningen.
Het was duidelijk een beetje van alles, met cardio en kracht, vaak in één keer. Het belangrijkste aspect was dat ik naar verwachting de hele sessie volledig zou gaan, met heel weinig tijd om te ademen. 'Je weet dat je hier niet bent om rond te spelen,' herinnerde Vando me telkens als ik achterbleef, klaagde of een bijzonder moorddadige blik op mijn gezicht kreeg. "Je weet dat we hier hard gaan, geen onzin." Maar ik was er beter in.
Mijn dieet
Ons wordt telkens weer door deskundigen verteld dat fitness dieet vereist en oefening, en ik weet dat ik niet dezelfde resultaten zou hebben gezien die ik met deze hardcore workout had gedaan als ik niet goed had gegeten, vooral omdat ik altijd hongerig. Ik geniet regelmatig van een schoon dieet (ik ben veganist, FWIW), dus ik heb geen drastische wijzigingen aangebracht in mijn vegetarische maaltijden anders dan het verhogen van mijn eiwitinname. Ik deed dit met extra porties tofu en bolletjes Nutiva Vanilla Hemp Protein Powder ($ 14) in mijn ochtendsmoothies.
Maar behalve dat ik mijn maaltijden relatief gezond had gehouden, heb ik er ook niet echt iets uitgehaald. Ik dronk nog steeds wijn, at af en toe een stukje chocolade en at mijn lichaamsgewicht in Ethiopisch eten op een gedenkwaardige avond. Mijn strategie was om gewoon in balans te blijven en het werkte.
De resultaten
Hoewel ik me gedurende de twee weken steeds sterker voelde, werd onze training nooit gemakkelijker. Sterker nog, er was een gedenkwaardig moment tijdens onze laatste sessie toen ik dacht dat ik mijn limiet had bereikt.
Na bijzonder slopende intervallen van pull-ups, push-ups en squats met een lange halter, instrueerde Vando me om onze sessie af te sluiten met een sprint van drie minuten op de loopband. "IK- kan niet, "Hijgde ik, en hij reageerde door de snelheidsknop nog hoger in te drukken. Het was precies op dit punt dat ik bijna in tranen uitbarstte - en plotseling sloegen we de drie minuten markering, het was voorbij.Toen ik praktisch in elkaar zakte loopband, wierp Vando één blik op mijn gekreukelde, woedende gezicht en brulde van het lachen.
"Ik heb je gemaakt huilen ! "hij guffawed, alvorens zijn schouder voor me aan te bieden om als vergelding te slaan. (Het hielp.)
Maar terwijl ik na afloop van die laatste sessie bibberig naar de metro ging, besefte ik dat ik dat soort dingen wel moest doen geliefde dat ongemak, hoezeer ik het ook haatte. Ik voelde me zelfs verslaafd. De slechtheid om mezelf tot fysieke grenzen te duwen wist ik niet eens dat ik het had en van ponsen, trappen en slaan van de rotzooi van iets dat akelig aanvoelde - en ik wist tijdens onze workouts dat elke pijnlijke boer me sterker maakte.
Ik heb fysiek bewijs van deze winst. Terwijl het nummer op de schaal eigenlijk hetzelfde bleef, verloor ik anderhalve centimeter rond mijn middel en een halve centimeter rond mijn kont en dijen, wat aangeeft dat Ik verloor vet, maar kreeg droge spieren, dat minder ruimte in beslag neemt. Mijn armen zijn meer gedefinieerd dan ze ooit zijn geweest. En buikspieren! Ik heb buikspieren die ik eigenlijk kan zien - en een stapel vergeten bovenkanten die ik graag zou willen afstoffen.
Maar hoe gaaf het ook is om te zien hoe snel mijn lichaam sterker kan worden, voor mij was de meest opmerkelijke verandering mentaal. Ik kon het niet laten om terug te denken aan toen ik 16 was en om BS excuses te maken om uit de twee mijl run van mijn voetbalteam te komen, of de noodlottige kickboksles die ik op de universiteit volgde waardoor ik me zo ongecoördineerd voelde dat ik beloofde nooit te proberen iets dat ooit weer leuk vond. Zelfs als een fervente yogi heb ik Bikram altijd vermeden uit angst om me te ongemakkelijk en ellendig in de hitte te voelen.
Ik voelde me veel ongemakkelijk (en soms zelfs ellendig) tijdens deze twee weken. Maar het is geen toeval dat die omstandigheden betere en snellere resultaten opleverden - iets dat niet alleen van toepassing is op boksen, of zelfs maar in vorm komt.
Ik zou die afhaalmaaltijd misschien nog leuker vinden dan mijn nieuwe buikspieren.
Weet je nog steeds niet zeker of een training in een trainingsbalk-stijl iets voor jou is? Zie hoe je in vorm kunt komen zonder te hard te proberen (of te veel uit te geven).
