Kan een empirerende Pageant bestaan? We gingen backstage naar Miss Universe om erachter te komen

Afgelopen zondag werd Demi-Leigh Nel-Peters uit Zuid-Afrika gekroond tot Miss Universe 2017. Heb je de show gezien? Maakt het je eigenlijk uit?

Het is een interessante tijd om een ​​vrouw te zijn. Ongelijke beloning, seksuele intimidatie, vechten voor gelijke rechten van de mens - we hebben ons kookpunt bereikt door oneerlijke behandeling voorbij te laten gaan. Zelfvoldaan zijn betekent medeplichtig zijn, en nu zijn we meer dan ooit vocaler en krachtiger in het veranderen van de maatschappij. Dus waar zijn schoonheidsspectakels - een wedstrijd waarvan het publiek denkt dat alles draait om het uiterlijk van de vrouw - onderdeel van het spectrum van het feminisme? Zijn ze er zelfs bij? Waarom betoveren en tonen we een wedstrijd die alleen lijkt te bestaan ​​om de fysieke eigenschappen en evenwichtigheid van een vrouw te definiëren en belonen?

Ik ging backstage naar Miss Universe 2017 als gast van CHI-haarverzorging in Las Vegas, Nevada, om erachter te komen.

Waarom deze vrouwen strijden

Dit jaar is het vooral duidelijk dat de Miss Universe Organization en de concurrerende vrouwen heel goed op de hoogte zijn van alle kritiek. In feite is het bijna alsof ze te bewust zijn. Telkens wanneer ik een deelnemer of iemand die voor de organisatie werkte, vroeg of ze feministen beschouwden, antwoordden ze zonder te aarzelen en met de overtuiging dat dat absoluut het geval is. Het was bijna alsof ze waren voorbereid op de vraag.

"Hoe meer je ernaar kijkt, je ziet de sterke vrouwen die hun land vertegenwoordigen, en het gaat erom dat je jezelf daar buiten plaatst," zegt Miss Great Britain, Anna Burdzy. "Ik ben een master student rechten van de rechten van de mens, en dus zie ik mezelf met zo'n platform om zoveel aandacht te vragen voor verschillende, niet alleen voor goede doelen, maar ook voor doelen. We zijn allemaal zo bevoorrecht. Er zijn 92 van ons met ongelooflijke platforms. We kunnen delen met het gooien van een kiezelsteen in de zee en de rimpelingen bekijken, en omdat we zulke platforms hebben, maken we een soort van golven aan het maken.

Vooral nu vrouw zijn, het is een soort van machtige vrouwen. We betalen het vooruit, weet je, we zijn bevoegd, dus we willen de volgende persoon machtigen en ze kan de volgende persoon machtigen. En dat is hoe je verandering maakt.”

"Ik wilde stiekem altijd al strijden, we hadden gewoon niet genoeg financiële middelen", zegt Miss USA, Kára McCullough. "Er was een moment dat ik niet veroordeeld wilde worden omdat ik te veel van schoonheid hield. Maar toen ik aan het werk was, veranderde ik geen levens. Ik wilde iets anders doen. Ik besloot om in de Miss DC-verkiezing te springen en mijn leven veranderde vanaf dat moment. Ik kon accolades hebben - filantropisch, humanitair en educatief. Nu weten we dat schoonheid en brein elkaar niet uitsluiten. '

De Miss Universe Organization stelt vrouwen in staat om het vertrouwen te ontwikkelen dat ze nodig hebben om hun persoonlijk record te bereiken. Een zelfverzekerde vrouw heeft de macht om echte veranderingen aan te brengen, te beginnen in haar lokale gemeenschap met het potentieel om een ​​wereldwijd publiek te bereiken. We moedigen elke vrouw aan om uit haar comfortzone te komen, zichzelf te zijn en te blijven definiëren wat het betekent om Zelfverzekerd Mooi te zijn.

Op papier is het moeilijk om ruzie te maken met het vaak over het hoofd geziene goede doel van de competitie. De winnaar van Miss Universe wint een appartement in New York, een jaarsalaris (wat niet wordt onthuld), en een wereldwijd platform om bewustzijn te creëren voor al het humanitaire werk dat ze kiest. Het Miss Universe van vorig jaar, Iris Mittenare, is een tandheelkundige student die haar hele jaar geld inzamelde en werkte voor Smile Train, een organisatie die gespleten reparaties uitvoert voor kinderen in derdewereldlanden. Ze heeft de wereld rondgereisd om deze kinderen te helpen en te helpen.

Sommige van de deelnemers waren in het verleden betrokken bij liefdadigheidsinstellingen en zien de competitie als een manier om hen verder te motiveren.

"Ik doe thuis veel liefdadigheidswerk, en ik wist dat door dit [pagent] te doen, het mijn goede doelen zou helpen", zegt Miss Malta, Tiffany Pisani. (Ze heeft een liefdadigheidsinstelling genaamd Animal Guardian die bewustwording biedt voor het doden van zwerfdieren en een ander goed doel voor kinderen met kanker.) "Dus ik dacht: waarom niet? Ik zal het proberen en proberen mijn best te doen, en in de Ondertussen heeft het mijn goede doelen thuis geholpen, waar ik absoluut enthousiast over ben. '

De officiële missieverklaring van de organisatie benadrukt het mondiale bereik, maar richt zich meer op 'het bereiken van vertrouwen' in plaats van het aanroepen van humanitaire mogelijkheden:

"De Miss Universe Organization stelt vrouwen in staat om het vertrouwen te ontwikkelen dat ze nodig hebben om hun persoonlijk record te bereiken. Een zelfverzekerde vrouw heeft de macht om echte veranderingen aan te brengen, te beginnen in haar lokale gemeenschap met het potentieel om een ​​wereldwijd publiek te bereiken. We moedigen elke vrouw aan om uit haar comfortzone te komen, zichzelf te zijn en te blijven definiëren wat het betekent om Zelfverzekerd Mooi te zijn."

Bij de opnames was elke video die tussen de live-opnames werd getoond van verschillende deelnemers die spraken over het liefdadigheidswerk dat ze in hun eigen land deden of welk ideaal ze persoonlijk bepleitten. De huidige winnaar Nel-Peters sprak over een tijd waarin ze kidnappers uitvechtte en haar aanmoedigde om betrokken te raken bij organisaties die meisjes helpen zichzelf te verdedigen. Miss Colombia, Laura Gonzalez, sprak over gepest worden als een kind vanwege overgewicht en hoe ze pleit tegen pesten en het omhelzen van je lichaam. Miss Irak, Sarah Idan, kreeg het risico haar eigen leven te riskeren toen ze de Amerikaanse troepen in de vroege jaren 2000 tijdens de oorlog in Irak hielp.

We kijken niet langer gewoon naar meisjes die met make-up spelen en staan ​​daar om er mooi uit te zien - als de organisatie betekent dat deze meisjes de wereld willen veranderen, zullen ze je precies dat laten zien, iets waarvoor we het nieuwe management kunnen bedanken.Toen president Donald Trump de organisatie Miss Universe in 2016 aan WME / IMG verkocht, vertelde het talentbureau Business Insider dat het een complete revisie wilde doen die zich richtte op de persoonlijkheden van de deelnemer in plaats van alleen op hun uiterlijk.

Zelfs meisjes die zich aanvankelijk bij ons aansluiten, hebben tijdens het proces geleerd dat het echt niet genoeg is. "Ik raakte in optocht omdat ik niet de modellering en acteeropdrachten kreeg die ik wilde. Het opende die deuren daarna, "zegt voormalig Miss USA, Olivia Jordan. "Maar ik heb er doorheen geleerd om mijn stem meer te gebruiken. Ik hielp de Hope Act voor de ziekte van Alzheimer voorbij te gaan, wat hielp om families te verzorgen [die worstelden met de ziekte]. Ik besefte dat dit zo'n kracht is dat het zonde is om het niet te gebruiken voor iets goeds."

Maar zelfs met dit alles speelt het live deel van de concurrentie zelf een rol in de stereotiepe spectakelscene die we gewend zijn te zien: de dramatische vragen in de laatste ronde, de avondjaponcompetitie en de controversiële zwempakronde, waar de "schoonheidswedstrijden empowerment zijn". of niet? "debat echt liegt.

The Swimsuit Issue

Het badpakgedeelte lijkt de grootste kritiek te zijn die schoonheidswedstrijden meemaken. Hoe kan een wedstrijd feministisch en empowerment zijn wanneer de beroemdste eliminatieronde de deelnemers objectief lijkt te objectiveren op basis van hun lichaam?

Miss Universe begon in 1952 als een wedstrijd "badschimmels" en het duurde tot 1960 voordat een interviewgedeelte werd geïntroduceerd. (Het interviewgedeelte werd in 2000 gesneden, waardoor de competitie alles te maken had met zwemkleding en een avondjurk, en een paar jaar later teruggebracht). Maar voor die die concurreren, is het publiek dat het helemaal verkeerd heeft.

“We hebben de vrijheid om een ​​foto in een badpak te nemen en deze op onze sociale media te plaatsen. We hebben keuzevrijheid als sommige meisjes een model willen zijn en in een tijdschrift in een badpak willen poseren. Waarom is het anders dat we op een podium staan ​​in een zwempak? Dat verandert niets, want dat verandert niets aan wie we zijn als individu en onze overtuigingen, "zegt Miss Canada, Lauren Howe.

Sommige meisjes backstage vergeleken het met de Victoria's Secret-show (die, ja, zijn eigen reeks problemen heeft). Maar voor hen lijkt het erop dat Victoria's Secret-modellen zelf worden gevierd om rond te lopen in lingerie en gezien te worden als iconen van de popcultuur, terwijl de meisjes op het toneel worden bekritiseerd omdat ze willen laten zien hoe hun lichamen in zwemkleding zijn.

"Ik denk dat we de stemmen van [de meisjes] moeten laten horen, dat ze dit niet doen omdat het moet, ze doen het omdat ze het willen," zegt Miss Universe keurmeester Megan Olivi.

Naysayers zal het verschil zeggen tussen het plaatsen van badpakfoto's op iemands Instagram en zelfs de Victoria's Secret-show komt erop neer dat Miss Universe-deelnemers, in tegenstelling tot Victoria's Secret-modellen, uiteindelijk een score of beoordeling krijgen op basis van hoe 'goed' hun lichaam eruitziet. Echter, Olivi zegt dat het oordelen niets te maken heeft met het beoordelen van het fysieke lichaam en hoe het eruit ziet; de officiële criteria hebben alles te maken met het vertrouwen van een meisje. "Je hebt vrouwen die van nature super super dun zijn, en dan heb je vrouwen die gespierd en atletisch zijn, en je hebt vrouwen die ja, die perfecte proporties hebben, en je hebt iedereen daar tussenin op de schaal, en ik denk dat dat heel netjes was, "zegt ze.

"Voor mij was ik alleen maar aan het kijken om te zien of ze op een dag een landingsbaan voor Donatella Versace gaan lopen; Ik was aan het kijken om te zien of ze zelfverzekerd zijn. Het is alsof ze zeggen dat dit is hoe ik eruitzie, en als je er ook zo uitziet, is dat geweldig en doen ze het met een echte lach op hun gezicht."

Maar moet het vertrouwen echt worden aangetoond door het dragen van een bikini? "Dit is iets over het tonen van je zelfvertrouwen en je zelfrespect in jezelf, en niet [omdat je] aandacht van een man wilt.Het is niet 'ik zit in een bikini voor sommige jongens om me op tv te bekijken.' Het is 'Hé, ik wil dat je weet dat ik er zo uitziet, en ik ben er blij mee, je bent blij met jezelf te,'" ze zegt.

Ik denk niet dat ik zou deelnemen aan missverkiezingen als ik wist dat het scoren ging over de manier waarop ik in een bikini keek en niets over mijn intelligentie en wie ik ben als persoon.

De 60%

Na het bijwonen van de show, realiseerde ik me dat veel van de misvattingen over optochten, vooral deze in het bijzonder, echt kunnen worden toegeschreven aan het feit dat het grootste deel van de score niet eens op televisie wordt uitgezonden. Wanneer ze spreekt met Olivi, die UFC-gastheer en verslaggever is en de eerste keer rechter bij Miss Universe, vertelt ze me dat de voorbereidende rondes waarbij ze elk meisje interviewen, goed zijn voor 60% van de totale score.

"We kregen de gelegenheid om elk van die 92 deelnemers te interviewen. Dus dat was echt een eye-opening, want de meeste van deze vrouwen gaan erop uit en veranderen de wereld, "zegt ze. "Ik denk dat het echt cool is, want iemand die niet opgroeide tijdens een verkiezing kan dat misschien niet weten, snap je? Misschien heb je dit soort vooringenomen idee, maar het was echt netjes om uit te vinden, wauw, deze vrouwen zijn niet alleen mooi, maar ze zijn intelligent en ze doen dingen om de gemeenschap om hen heen te helpen."

Ze blijft uitleggen dat de vragen die ze stellen tijdens deze voorlopige interviews de rechters helpen de meisjes te leren kennen als mensen en te zien wat ze kunnen brengen naar hun gemeenschappen en gemeenschappen over de hele wereld. Ze willen zien wat deze meisjes voor zichzelf en andere vrouwen kunnen doen. De deelnemers zelf lijken ook het gewicht van deze persoonlijke interviews te waarderen.

"Ik denk dat alle mensen bikini's zien, of ze zien het niet eens omdat ze het niet zien, maar ze denken bikini's en avondjurken", zegt Miss Great Britain, Anna Burzdy. "Zestig procent hiervan is gebaseerd op je interview, wat laat zien, vooral onder deze nieuwe eigenaar, dat ze zich echt richten op het meisje en haar boodschap en hoe ze andere mensen kan helpen. Het is krachtig. Het is echt krachtig."

"Ik denk niet dat ik zou deelnemen aan missverkiezingen als ik wist dat het scoren ging over de manier waarop ik in bikini keek en niets over mijn intelligentie en wie ik ben als persoon," zegt Miss Canada, Lauren Howe.

Zestig procent hiervan is gebaseerd op je interview, wat laat zien, vooral onder deze nieuwe eigenaar, dat ze zich echt richten op het meisje en haar boodschap en hoe ze andere mensen kan helpen. Het is krachtig. Het is echt krachtig.

Miss Universe betekent iets meer met andere landen buiten de VS.

Ik ben altijd vrij neutraal geweest met betrekking tot optochten. Ik voelde dat als meisjes wilden vieren dat ze zich aankleden, ze er alle recht op hadden, zelfs als het leven van de schooier niet voor mij was. Maar het gevoel van veel mensen om me heen is dat het verouderd, eendimensionaal en onnodig is. De grootste schok voor mij na het bijwonen van het opnemen en backstage was dat dit geen universeel gevoel was.

Het is precies het tegenovergestelde in andere landen, waar deze meisjes met hetzelfde respect worden behandeld als Olympische atleten. Je kunt het zien aan de passie en toewijding van de fans van veel van de Aziatische en Latijns-Amerikaanse landen. Om de scène voor je in scène te zetten raakten de fans van Miss Philippines en Miss Mexico verwikkeld in een fysieke woordenwisseling in de lobby buiten de zaal (niemand wist precies wat er precies werd gezegd, maar na heel wat chanten heen en weer zingend, ineens er was duwen).

Toen Miss Mexico niet in de top 16 kwam, waren er veel boegeroep. Toen Miss Philippines, die betwistbaar de meeste steun mondeling en fysiek had in dat publiek, niet in de top vijf plaatste, voelde je de stemmingswisseling in het theater; de opwinding nam aanzienlijk af.

Ter vergelijking, Miss USA had een behoorlijke menigte, maar niets vergeleken met de mensen die de Aziatische en Latijns-Amerikaanse landen kwamen steunen. Als ik aan Olivi vraag waarom dit zo is, zegt ze dat haar gok is dat we te veel in de VS aan het doen zijn. "Je hebt tonnen professionele atleten, acteurs, muzikanten en ik denk dat iedereen hier de verwachtingen probeert te overtreffen onderwijsvoorwaarden of wat het ook is en hard werken aan wat hun doelen zijn, "zegt ze."Sommige landen hebben ook gewoon deze traditie van het schouwspel. Hoewel, ja, we hebben het hier al heel lang gehad, ik denk niet dat het hier zo geprezen is. Sommige landen gewoon, weet je, het is alles voor hen. "

We hebben het voorrecht om op de verkiezing neer te kijken omdat we andere gelegenheden hebben om onze dromen te verwezenlijken. Er zijn meer kansen en onderwijs in de VS in vergelijking met kleinere en onderontwikkelde landen die er zijn. "Het is ook een enorme blootstelling voor mijn land, omdat niemand het echt weet," zegt Pisani. "Ik vind dat Malta nooit een kans maakt in deze schoonheidswedstrijden, en ik dacht dat het een vrij eervolle titel was om vast te houden."

Interessant genoeg is er één land dat meer openlijk Miss Universe lijkt te veroordelen dan Amerika. "Het is eigenlijk niet uitgezonden in het VK, omdat feministen het in de jaren '70 hadden verboden," zegt Burdzy. "Als ze wisten wat we nu doen en dat we allemaal feministen zijn en het werk dat we doen, dan zouden ze wel twee keer nadenken."

Wat nu?

Toen ze de meisjes vroegen over hoe ze schoonheid definieerden, wilden ze allemaal duidelijk maken dat het voor hen persoonlijk en wat betreft de concurrentie absoluut niets te maken heeft met hoe ze er fysiek uitzien.

"Iedereen heeft zijn eigen normen voor schoonheid. Voor mij gaat het niet om hoe iemand eruit ziet, want er zijn 92 vrouwen hier en we zien er totaal anders uit, we zijn allemaal mooi. Ik denk echt niet dat dit het belangrijkste is. Ik denk dat de juryleden op zoek zijn naar iemand die van binnenuit schijnt ", zegt Miss Philippines, Rachel Peters.

"Ik denk dat schoonheid gaat over het vieren van de dingen die je uniek maken - dingen die je eerder dacht dat er gebreken waren. En ik geloof niet in gebreken. Voor mij gaat schoonheid over ambitieus zijn, aardig zijn, intelligent zijn, vrijgevig zijn en gewoon doen wat je doet voor de mensen om je heen. Breng je ze omhoog? En we hadden allemaal dat moment waar we naar iemand kijken die er op het eerste gezicht mooi uitziet, maar kort nadat hij ze heeft gekend die weggaat. Iedereen weet hoe je haar en make-up moet doen, en als je het niet weet, kun je leren.

Je kunt niet leren hoe je een goed persoon kunt zijn, "zegt Howe.

"Ik denk dat het absoluut van binnenuit komt. Het is wat je doet, het is je vriendelijkheid, en het is of je andere mensen helpt en hoe je anderen behandelt. Iedereen ziet schoonheid anders, maar je kunt niet echt ontkennen dat iemand vriendelijk en goed is en een goed hart heeft. Het komt absoluut van binnenuit. Dat is iets anders met al deze meisjes - het is niet alleen extern. Het is duidelijk een schoonheidswedstrijd, maar het moet gestopt worden om gebrandmerkt te worden als slechts een schoonheidswedstrijd, "zegt Burdzy.

Elke deelnemer met wie ik sprak was zeer intelligent, vriendelijk en vergeef me de clichéstraling die een aura uitstraalt die verder gaat dan de markeerstift die ze gebruiken of sprankelende kleding die ze dragen. Ik was verrast toen ik merkte dat ik oprecht bij hen wilde zijn en luisteren naar wat ze te zeggen hadden. Dit zijn de meisjes die ik nu volg op Instagram voor inspiratie in plaats van een of andere mode Het meisje van het moment.

Maar op de een of andere manier raakt de context van de show zoek in het drie uur durende spektakel dat op tv wordt uitgezonden. Ik verliet het wedstrijdgevoel dat Miss Universe een fantastisch platform zou kunnen zijn dat werd gebruikt om echte verandering in de wereld aan te sporen als we meer te zien kregen van wie deze vrouwen zijn en de oorzaken waar ze om geven in plaats van alleen de glitter en glamour.Hoewel het badpak en het avondjurkgedeelte verondersteld zijn vertrouwen en acceptatie van het lichaam te laten zien (hoewel we opmerken dat de lichaamstypes in de competitie van dit jaar niet veel of geen diversiteit vertoonden), overschaduwt het fysieke aspect het nog steeds.

Als de organisaties en deelnemers deze delen van de competitie willen behouden in naam van empowerment, moeten ze de persoonlijkheden van de deelnemers meer laten zien om echt het doelwit te worden. Waarom worden de voorrondes niet op de televisie uitgezonden of opgenomen? De video's van de deelnemers die praten over hun oorzaken zijn een grote stap voorwaarts, maar we kunnen het verder brengen.

"Ik had absoluut een aantal vooringenomen ideeën en ik vind het geweldig dat alle vrouwen die meteen hebben gebroken, zodra ik hun bios las en met hen communiceerde", zegt Olivi. "De wereld waar ik vandaan kom, veel mensen hebben vooroordelen over onze atleten of wat we doen, en het is geweldig om te kunnen zien, wow, iedereen heeft zijn sterke punt en de reden waarom ze dit doen, en het is een positieve zaak."

"Ik ken geen meisje dat geen Miss Universe wil zijn. Waarom zou je niet? " vraagt ​​Pisani. En na twee dagen met deze ongelooflijke vrouwen te hebben doorgebracht en meer over de concurrentie en de bedoelingen ervan te weten te komen dan ik ooit had kunnen denken, zie ik haar punt. Immers, als u een jaar de tijd kreeg om een ​​echt verschil in de wereld te maken voor een zaak waarin u geloofde, hoe kon u dan nee zeggen?

Vertel ons wat je denkt. Denk je dat schoonheidswedstrijden nog steeds kunnen bestaan ​​in het huidige politieke klimaat? Geluid uit in de reacties hieronder!

* Deze reis werd betaald door CHI-haarverzorging. Meningen en meningen zijn uitsluitend die van de auteur.

Hier bij Byrdie weten we dat schoonheid veel meer is dan vlechthandleidingen en mascaraoverzichten. Schoonheid is identiteit. Ons haar, onze gelaatstrekken, onze lichamen: ze kunnen cultuur, seksualiteit, ras, zelfs politiek weerspiegelen. We hadden ergens op Byrdie nodig om over dit spul te praten, dus … welkom bij De Flipside (zoals natuurlijk de keerzijde van schoonheid!), een speciale plek voor unieke, persoonlijke en onverwachte verhalen die de definitie van 'schoonheid' van onze samenleving uitdagen. Hier vind je coole interviews met LGBTQ + -sterrensterren, kwetsbare essays over schoonheidsnormen en culturele identiteit, feministische meditaties over alles, van dijwenkbrauwen tot wenkbrauwen, en meer. De ideeën die onze schrijvers hier verkennen, zijn nieuw, dus we willen graag dat jullie, onze slimme lezers, ook deelnemen aan het gesprek. Zorg ervoor dat je je mening geeft (en deel ze op sociale media met de hashtag #TheFlipsideOfBeauty). Omdat hier verder De Flipside iedereen kan gehoord worden.