Ik gebruik mijn schoonheidsroutine om met geestesziekten om te gaan

Ik heb het nooit gelezen schizofrenie in een make-upartikel eerder, maar die twee onderwerpen vormen beide een groot deel van hoe ik mezelf aan de wereld presenteer. Lippenstift is niet alleen iets dat mijn dunne lippen definieert; het is een deel van mijn behandeling.

Er zijn tal van manieren waarop schizofrenie me onderscheidt van andere mensen - een stemhoorder, paranoia en sociale angst: dit zijn niet de dingen waar de meeste mensen aan gewend zijn. Dus persoonlijk ben ik niet op de markt voor producten die me meer van het centrum van aandacht zullen maken. Individualiteit is geweldig en alles, maar mijn doel is gewoon iemand anders zien te zien als "in elkaar zetten". Voor iemand die zoveel stereotypen behandelt, voelt het alsof het een opluchting is om je 'fit' te voelen.

Het is bijna cliché om te zeggen dat make-up een masker is tussen mezelf en de wereld, maar op dagen waar ik last heb van extreme angst, is dat waar.

Niet een dag die voorbij gaat, waar ik niets vernederends hoor over het hebben van een hersenziekte. Voor de meeste mensen is het onbewust, gewoon weer een onschadelijke metafoor. Mensen maken grapjes over de stemmen in hun hoofd die ruzie maken of beweren dat de 'stemmen me ertoe dwingen'. Er zijn zoveel variaties op de grappen van 'stemmen'. Ik kan ook geen sociale media doorbladeren zonder de woorden "paranoia", "gestoord", "gek", enz. Te lezen. En ik zal niet eens spreken over Halloween met alle spookachtige "stervelingen" en met rood besmeurde kostuums met rechte mantel met het etiket "psychododer". Ik spreek meestal niet alle karaktertrekken en grappen over ernstige psychische aandoeningen aan, want als ik dat deed, Ik zou niet veel tijd hebben voor iets anders.

Dat is een deel van de reden dat ik openlijk met mijn diagnose leef - dus ik ben altijd een voorbeeld van hoe de ziekte echt is, in tegenstelling tot de misvattingen daarover. En Ik weet dat het misschien simplistisch klinkt om te zeggen dat make-up-lippenstift, mascara, eyeliner en oogschaduw kunnen helpen het stigma te verslaan. Maar het kan, en dat doet het.

Veel mensen met een psychische aandoening hebben het moeilijk om gelijke tred te houden met hun hygiëne; dit kan bijzonder moeilijk zijn voor mensen die lijden aan klinische depressie, en het kan ook een symptoom zijn van schizofrenie. Het is een kwestie van motivatie en ik heb zelf vaak moeite met een gebrek aan motivatie. Om die reden is het niet altijd mogelijk om een ​​schoonheidsroutine te beoefenen, maar de dagen waarop het is, zijn ongetwijfeld beter.

Het is niet dat ik niet bang ben om naar Starbucks te gaan of uit eten te gaan zonder make-up. Maar ik voel me zoveel beter als ik de tijd neem om kleur op mijn lippen en ogen aan te brengen. Ik voel me hier "normaal", vooral nadat ik drie jaar geleden bekend werd met mijn diagnose.

Make-up helpt me om afstand te nemen van mogelijke misvattingen over iemand met schizofrenie.

Hier bij Byrdie weten we dat schoonheid veel meer is dan vlechthandleidingen en mascaraoverzichten. Schoonheid is identiteit. Ons haar, onze gelaatstrekken, onze lichamen: ze kunnen cultuur, seksualiteit, ras, zelfs politiek weerspiegelen. We hadden ergens op Byrdie nodig om over dit spul te praten, dus … welkom bij De Flipside (zoals natuurlijk de keerzijde van schoonheid!), een speciale plek voor unieke, persoonlijke en onverwachte verhalen die de definitie van 'schoonheid' van onze samenleving uitdagen. Hier vind je coole interviews met LGBTQ + -sterrensterren, kwetsbare essays over schoonheidsnormen en culturele identiteit, feministische meditaties over alles, van dijwenkbrauwen tot wenkbrauwen, en meer. De ideeën die onze schrijvers hier verkennen, zijn nieuw, dus we willen graag dat jullie, onze slimme lezers, ook deelnemen aan het gesprek. Zorg ervoor dat je je mening geeft (en deel ze op sociale media met de hashtag #TheFlipsideOfBeauty). Omdat hier op The Flipside iedereen kan gehoord worden.