Als ik alleen de huidverzorgingsproducten van Dr. Roebuck mocht gebruiken, zou ik een vrij gelukkige vrouw zijn
De Australische huidverzorging lijkt op dit moment een moment te hebben. Het sachet-scrubmerk Ecococo is zojuist op Cult Beauty geland en ASOS kan dit Australische kleimasker amper op voorraad houden. Maar de Aussie-export waar ik op dit moment echt zin in heb, is de huidverzorgingslijn van Dr. Roebuck.
Misschien heb je de naam al eerder gehoord. De lijn bestaat al een tijdje, maar het is net een make-over. Nee, dit is niet alleen een nieuwe lik verf - het is meer Extreme Makeover: Beauty Brand Edition. En nu de verpakking chique AF is, zijn de productnamen belachelijk cool (wie zou zichzelf niet willen spuiten met een Bondi-gezichtsnevel?), En wat betreft de formules zelf? Nou, ik moet zeggen dat ik ze ook aan het graven ben.
In de kern is Dr Roebuck's een schoon schoonheidssalon. (Ja, die term kan eye-roll inducerend zijn, maar het is waar.) Dit betekent eenvoudigweg dat het zo min mogelijk ingrediënten uit natuurlijke bronnen gebruikt om effectieve huidverzorgingsproducten te maken.
Hier is alles wat ik tot nu toe uit de collectie heb geprobeerd en mijn gedachten over de werkzaamheid van elk product. Net als een FYI: er is geen enkele blindganger.
Dit is alleen maar een reinigingsmiddel, en dat is 100% goed. Het is romig en neemt alles weg wat je maar wilt (vuil, extra talg en dergelijke) zonder de dingen weg te nemen die je niet meeneemt (hydratatie, comfort, etc.). Je hebt iets harders nodig (zoals een olie-cleanser) om je make-up kwijt te raken, maar ik geniet ervan als een geweldige tweede-reinigingsstap.
In plaats van je gezicht eraf te stralen, worden de granen (biologisch afbreekbaar natuurlijk) in Byron alleen maar afgebroken door de hardnekkige, droge cellen op het huidoppervlak - waardoor de huid dof en ondoorzichtig tot vrijwel doorschijnend wordt. Het ruikt ook naar pepermunt (de soort thee, in plaats van de tandpasta).
Ongeacht het seizoen, mijn huid heeft een aantal belangrijke problemen met betrekking tot vochttoetreding. Het is alsof iemand de kraan van mijn teint heeft laten lopen en water sneller stroomt dan dat ik het weer kan binnendringen. Daarom ben ik elke avond het Iceberg-masker van het merk gaan gebruiken. Het bevat de reguliere roll call van hydraterende ingrediënten (rode algen, hyaluronzuur, aloë vera), en de gloopy, clear gel-formule is super bevredigend. Het is als een grote scheut water voor de teint.
Ik bedoel, ik ben vast dol op elke mist in het gezicht die in mijn badkamerkastje terechtkomt, maar deze - met zijn geur van kokosnoot - is volkomen dromerig. Ik geef mijn gezicht een sprintje ervan tussen elke afzonderlijke huidverzorgingsstap (wat overduidelijk overdreven is, maar het maakt me niet eens uit).
Ik begon te denken dat mijn gezicht volledig onverenigbaar was met serums (zo veel van hen pilleren onder mijn zonnebrandcrème, en dat is slechts één huidverzorgingsproduct waar ik nooit afstand van zal doen). Maar True Blue is het meest discrete, onderhoudsarme serum dat ik ooit heb geprobeerd. Het werkt hand in hand met de moisturizer van het merk (hieronder vermeld), en mijn huid heeft nog geen vleugje gek gekregen sinds ik hem begon te gebruiken.
Omdat ik een gecombineerde huid heb, ben ik gewend om verschillende delen van mijn gezicht te patchen met verschillende formules om aan hun specifieke behoeften te voldoen. Ik kan deze moisturizer echter over mijn hele gezicht aanbrengen en heb niet het gevoel dat ik iemand buitenlaat. Er zit weinig of geen vet in, dus het verergert mijn toch al vrij olieachtige voorhoofd niet, maar er is ook veel macadamia-olie en hyaluronzuur om mijn vochtarme wangen te voeden.
Al met al sta ik bol van mijn huidige huidverzorgingsregime van Dr. Roebuck. Als je al mijn andere producten zou wegnemen (minus een of twee helden), zou ik niet zo boos zijn.
