Beoordeeld: Tammy Fender Epi-Peel
Als schoonheidsprofessionals worden we elke dag gebombardeerd met een hoop nieuwe producten (we weten het - een zwaar leven.) Beoordeeld is een serie waarin we verslag doen van enkele van de beste producten die we hebben geprobeerd. Of het nu gaat om een drogisterij uit een drogisterij die de hele dag meegaat of een handcrème die ons deze winter heeft gered, u vindt al onze favorieten in deze kolom. Genieten!
Hier gaat het om. Mijn huid is kieskeurig - en door pietluttig bedoel ik het abrupt weigert alles wat het niet leuk vindt met rode, boze wraak - een reactie die ik vergelijk met de iconische rode rookwolk van de Wicked Witch of the West. Dus, net als Dorothy, probeer ik mijn beste gedrag te vertonen - nerveus op tenen lopen rond producten met het potentieel om een brand uitbarsting te ontlokken. Schillen, ongeacht het merk, de samenstelling of de 'zachtheid', hebben bewezen zo'n aanstichter te zijn en na veel stekende, ontstoken en ja, borderline-rokende reacties, zou je kunnen zeggen dat ik mijn les geleerd heb: Blijf weg.
Ongeveer twee weken geleden ontmoette ik echter de Epi-Peel van Tammy Fender ($ 86), een thuisformule die mijn huid niet alleen tolereerde maar omhulde als een puppy met veel aandacht. En zoals bij elk volmaakt liefdesverhaal, was onze ontmoeting een mix van toeval, domme geluk en misschien zelfs een vleugje van het lot: ik had zojuist een fietsles gevolgd, en toen ik de Detox-markt naast de deur (kennelijk doorlezen van alle -natuurlijke make-up is een geweldige manier om de rust na het trainen te herwinnen), ik kreeg een gezichtsbehandeling aangeboden met Tammy Fender's lijn van holistische huidverzorging.
Met rood gezicht en nog steeds zwetend, ben ik dankbaar verplicht.
Langzaam begon mijn huid te ontspannen toen deze werd geïntroduceerd in weelderige botanische elixers zoals de Reinigingsmelk ($ 55), Bulgaarse Rosewater ($ 65) en andere dromerige brouwsels (allemaal met de hand gemaakt en in kleine batches in potten geschoten).Ik was meteen verbaasd over hoe licht, verfrissend en prachtig geparfumeerd de producten waren - een verre schreeuw van zoveel van de intens zware en zelfs olieachtige natuurlijke gerechten die ik eerder had geprobeerd. Ik was tevreden.
En toen, net toen ik dacht dat mijn huid niet gelukkiger kon voelen, maakte ik kennis met de Epi-Peel. Doordrenkt met alle natuurlijke (maar krachtige) ontgiftende middelen en antibacteriële middelen zoals grote klis, kaolienklei, rozemarijn, groene munt en waterkers, vreesde ik dat zelfs een korte, vijf tot tien minuten durende stint op mijn gezicht zou resulteren in een pijnlijke rust van mijn zaterdag.
Omdat ik echter de wilskracht van een guppy heb, vond ik twee minuten later mezelf met de ondoorzichtige witte schil geplakt in mijn T-zone. Een risico bleek zo de moeite waard te zijn. Na een wachttijd van 10 minuten werd de schil volledig gedroogd en begon de schoonheidsspecialiste langzaam haar vingers te gebruiken om het product "omhoog" te werken. (Sorry, dat is echt de enige manier die ik kan bedenken om het te beschrijven.)
Als het eenmaal droog is, is de formule enigszins in de huid gehuld, dus door ermee te werken en op te rollen, neem je in feite al de opgebouwde, dode huid (alweer, sorry) ermee mee. Het volstaat om te zeggen, twee minuten en heel veel huid later, mijn whiteheads, milia en all-around saaiheid waren verdwenen. Achtergelaten in het kielzog: een zachte, gloeiende baby-billenuitstraling die ik nauwelijks als mijn eigen huid herkende. Oh, en er was geen sprake van een bult, splotch of Oz-achtige bijwerking.
Het is nu twee weken geleden en ik ben blij om te kunnen melden dat mijn Tammy Fender Epi-Peel en ik nog steeds sterk gaan (ik heb het zelf tweemaal gebruikt met hetzelfde, obsessie-waardige resultaten.) Mijn enige angst: mijn kostbare monster is bijna verdwenen.
