Oefentherapie voor ernstige degeneratieve schijfaandoening L5-S1

Degeneratieve schijfziekte (DDD) kan een verwarrende diagnose zijn, zegt Dr. Peter Ullrich, Jr., bij Spine-Health. com. Niet echt een ziekte of noodzakelijk progressief van aard, DDD, is een degeneratief proces dat invloed heeft op de schijven tussen uw wervelkolomwervels. Genetica, activiteitenniveau, leeftijd, verwondingen of trauma's in het verleden kunnen allemaal bijdragen aan deze aandoening. De lumbale wervelkolom of de onderrug wordt meestal getroffen door grotere hoeveelheden kracht die door dit gebied worden overgedragen. Oefening kan de symptomen van DDD verbeteren.

Video van de dag

Waarschuwing

Bij ernstige DDD kunnen de zenuwen van de wervelkolom in gevaar worden gebracht. Als uw toestand bestaat uit het uitstralen van symptomen, zoals pijn of gevoelloosheid in uw bil, heupen, benen of voeten, moet u voorzichtig zijn. Elke activiteit die deze perifere symptomen verhoogt, moet worden vermeden. Langdurige zenuwcompromissen kunnen leiden tot blijvende schade en moeten nauwlettend worden gevolgd door een arts of fysiotherapeut.

Overwegingen

Uw rug tolereert geen extreme posities wanneer ernstige DDD aanwezig is. Volledige extensie, zoals die zich voordoet wanneer u uw rug buigt of buigt, zal de meest verergerende zijn voor uw symptomen en moet worden vermeden. Wanneer ernstige DDD aanwezig is, kan er een compromis worden bereikt over de beschikbare ruimte voor de zenuwen die de wervelkolom verlaten. Posities die deze ruimten verder sluiten, kunnen de zenuwcompressie vergroten. Lumbale extensie, zijwaartse buiging en romprotatie die samen voorkomen, sluiten deze ruimtes het meest.

Neutrale wervelkolom

Oefeningen voor deze conditie moeten worden uitgevoerd in een neutrale positie van de wervelkolom. Dit betekent dat de normale, stabiele wervelkolom krommingen worden gehandhaafd tijdens het sporten. Deze positie is de veiligste positie om in te oefenen. Normaal is er een kleine boog in de lage rug. Om uw houding te controleren, tilt u uw borstbeen omhoog, zonder uw rug te buigen, totdat er enige druk wordt gevoeld in de middenrug. Ga een beetje achteruit van deze positie en span je onderste buikspieren aan door je navel naar binnen te trekken.

Spinal Stabilization

De focus van oefening in eerste instantie zou moeten zijn om de wervelkolom te stabiliseren door uw diepe kernspieren te ontwikkelen. Deze omvatten de transversale abdominis, bekkenbodemspieren en de multifidi. Deze cruciale spieren worden geremd als reactie op pijn en verzwakking. Span je bekkenbodemspieren aan en trek je navel naar binnen, weg van je gesp. Gebruik deze samentrekking als basis voor alle oefeningen om de spinale stabiliteit te vergroten. In een patiëntensource, gepubliceerd door Rick Jemmett, P. T., genaamd 'Spinal Stabilization: The New Science of Back Pain', bespreekt hij een zelfgestuurd kernstabilisatieprogramma met uitgebreid geduldonderwijs.

Deskundig inzicht

Oefening, veilig en correct gedaan, kan helpen de symptomen te verminderen die gepaard gaan met ernstige degeneratieve schijfaandoeningen. De hoogte van de uitkering wordt bepaald door de mate van ernst. Vaak zijn uw symptomen niet volledig opgelost. Het verbeteren van de spinale stabiliteit helpt de intensiteit en frequentie van de symptomen te verminderen, waardoor u meer controle heeft over uw toestand.