Onpopulaire mening: hier is waarom de Trend voor dikke wenkbrauwen me moede maakt

De avond van mijn afstuderen op de achtste klas stond ik voor een spiegel en droeg een mooie strapless poplin-jurk van American Eagle die werd opgehouden door een royale hoeveelheid vulling en een nog genereuzere hoeveelheid modetape. Ik had net mijn beugel eraf gehaald. Mijn huid acteerde die week niet. Maar er was nog iets dat eraf leek en ik kon er niet mee leven: mijn wenkbrauwen. Ze waren te dik, te bossig en verdrongen mijn hele gezicht.

Als een Turks-Amerikaans meisje staken mijn natuurlijke wenkbrauwen in contrast met de gewenste potlood-dunne look, en in de loop der jaren had ik alle gereedschappen versneld die ze probeerden te temmen: een pincet, waxstrips en verschillende As seen op tv-parafernalia, allemaal tot teleurstellende resultaten. Dus uiteindelijk deed ik wat elke redelijke tiener van de jaren 2000 zou doen: ik nam een ​​scheermes aan mijn linkerwenkbrauw en deed wat milde vormgeving.

De dingen zagen er lichter, dunner uit, maar als iemand die meedogenloos door haar leeftijdsgenoten op de middelbare school was gekweld (velen van hen dragen nog steeds een cargo-short en zijn nooit uit hun woonplaats verhuisd), de daad van gewoon alles wegscheren was dus bevrijden dat heb ik niet echt opgemerkt toen ik mijn wenkbrauwen tot praktisch niets had teruggebracht.

Natuurlijk deed mijn moeder dat, en ze sleepte me weg om elke vorm van pennen en strijken te proberen die ze bij de hand had, terwijl ze dezelfde vermoeiende mantra herhaalde die ze me mijn hele leven had verteld - over hoe mooi en natuurlijk mijn wenkbrauwen waren en wat een geluk dat ik ze niet hoefde te tekenen zoals lichtharige vrouwen. Ondanks alle magie die ze kon werken, was ze in een tijdsbestek van 30 minuten niet in staat om een ​​halve wenkbrauw te laten groeien. Onze familiealbums zullen de nawerkingen van mijn leven voor altijd dragen.

Maar zoals later bleek, De 13-jarige ik was nog maar een decennium eerder voor de bossige browtrend dat bloggers en beautygoeroes nu geobsedeerd zijnom nog maar te zwijgen van de vele producten die er zijn om de look na te bootsen die ik de meeste van mijn puberjaren had geprobeerd te verwijderen.

Blijkbaar was het haar dat ik de hele dag had gewerkt om te waxen, scheren en draadjes weg te strijken, eigenlijk een van de belangrijkste kenmerken van mijn gezicht - en niet alleen oppervlakkig. Een onderzoek aan de Universiteit van Lethbridge in Canada vroeg mensen om 25 foto's van beroemdheden zonder ogen te identificeren en vervolgens zonder wenkbrauwen; deelnemers konden 56% van hen identificeren zonder ogen, maar slechts 46% van de beroemdheden zonder browsers bewees dat wenkbrauwen eigenlijk ongelooflijk belangrijk zijn voor menselijke gezichtsherkenning. Maar wenkbrauwen zijn ook emotioneel: je kunt het verhaal van je leven vertellen door alleen maar te kijken naar de transformatie die je wenkbrauwen door de jaren heen hebben doorgemaakt.

Vrouwen van over de hele wereld hebben van nature dikke wenkbrauwen die ze al eeuwen lang verzorgen met verschillende methoden van keuze. Ik heb vrienden uit het Midden-Oosten die vloeken door in te rijgen omdat het beter werkt voor fijne haartjes, terwijl degenen die hun wenkbrauwen vaker moeten laten doen, zich laten wassen. Ik veronderstel dat het hoogkwalitatieve (Kaukasische) modellen nam zoals Cara Delevingne, die donkere, dikke wenkbrauwen op de catwalk pronkten om de westerse wereld te overtuigen dat, misschien, vrouwen hun wenkbrauwen niet hoeven uit te dunnen tot itty-bitty lijnen van onderwerping twee weken.

Natuurlijk kan ik niet met zekerheid zeggen dat kleurmodellen nooit dezelfde invloed hebben gehad, maar het lijkt zeker een interessant toeval. Het is frustrerend om het te erkennen, maar ik zou liegen als ik niet toegeef dat het fantastisch is om iets te zien waar ik ooit mee worstelde, een benijdenswaardige eigenschap worden. Ik kan niet echt de eerste keer iemand echt de vinger op de i zetten complimenteerde mijn wenkbrauwen, maar ik kan je vertellen dat het me tot op de dag van vandaag blijft verrassen.

Maar hier is het ironische: bij elke scroll en tik hebben Instagram-beroemde make-upartiesten zoals NikkieTutorials diepgaande brow-how-tos voor hun volgers, terwijl artiesten zoals Sara Roberts de wenkbrauwroutines van drogisterijen bespreken die niet minder dan zeven stappen. Dat klopt, zeven stappen om de natuurlijk uitziende wenkbrauwen te bereiken dat tientallen vrouwen zoals ik altijd tijd, pijn en geld spendeerden om te proberen de onderwerping in te korten.

Nu worden beïnvloeders als Leandra Medine en actrices als Lily Collins door merken en publicaties gekenmerkt vanwege hun jaloersmakende wenkbrauwen. Het kan zijn omdat zachte, dikkere wenkbrauwen je er onschuldiger en jeugdiger kunnen laten uitzien, of het kan gewoon die ene mooie zijn. Het meisje wiegde ze en wiegde ze goed, en dat opende de sluisdeuren.

In sommige opzichten heb ik bijna het gevoel dat ik het systeem heb bedrogen. Bijvoorbeeld: "Haha! Dit zijn jullie allemaal, geld laten vallen op Benefit Brow Zings en Boy Brow, en ik hoef eindelijk niet meer te betalen voor een trend. "(Biecht: ik gebruik Glossier's Boy Brow in Clear nu echt en raad het iedereen van harte aan met dikke, weerbarstige wenkbrauwen). Maar het is een bitterzoete triomf. Wat gebeurt er wanneer de krachten die beslissen dat het niet langer hip is om brows weer als de mijne te hebben? Ga ik dag in dag uit terug naar pincetten of heb ik het gevoel dat het mijn meest ongewenste gezichtsfunctie is?

Het voelt zeker alsof de regeringen in iemands handen zijn, iemand op een catwalk of in een redactieteam dat veel controle uitoefent over hoeveel geld ik uitgeef aan producten en hoe sommige van mijn natuurlijke kenmerken door mijzelf en anderen worden waargenomen. Ik heb persoonlijk het gevoel dat het verkeerd is om zo ver te gaan dat de browsers uit het Midden-Oosten worden toegeëigend - 'toeëigening' is een ingewikkeld idee, en het gebruik ervan leidt ten onrechte af van feitelijke voorbeelden waarin dit het geval is; plus, vrouwen van over de hele wereld hebben dikkere, natuurlijke browsers, maar het is frustrerend om deze specifieke trend schijnbaar van de grond te krijgen na het behalen van de goedkeuring van de westerse wereld.

En de grotere vraag: als de stijlslinger echt zo gemakkelijk schommelt, wat voor soort functies zijn meisjes die proberen hun gezicht en lichaam uit te roeien nu dat later sociaal aanvaardbaar wordt? Misschien doet het er niet toe, en vrouwen zullen zich beter voelen als ze negeren wat er is en vogue in de geest van wat natuurlijk is. Maar de andere mogelijkheid is dat de beauty- en mode-industrie die regeringen zal blijven vasthouden, net zoals ze altijd hebben gedaan. Ik ben mijn wenkbrauwen fronsen naar de opties hoe dan ook.

Hier bij Byrdie weten we dat schoonheid veel meer is dan vlechthandleidingen en mascaraoverzichten. Schoonheid is identiteit. Ons haar, onze gelaatstrekken, onze lichamen: ze kunnen cultuur, seksualiteit, ras, zelfs politiek weerspiegelen. We hadden ergens op Byrdie nodig om over dit spul te praten, dus … welkom bij De Flipside (zoals natuurlijk in de keerzijde van schoonheid!), een speciale plek voor unieke, persoonlijke en onverwachte verhalen die de definitie van 'schoonheid' van onze samenleving uitdagen. Hier vind je coole interviews met LGBTQ + -sterrensterren, kwetsbare essays over schoonheidsnormen en culturele identiteit, feministische meditaties over alles van dijbeenwenkbrauwen tot wenkbrauwen en meer. De ideeën die onze schrijvers hier verkennen, zijn nieuw, dus we willen graag dat jullie, onze slimme lezers, ook deelnemen aan het gesprek. Zorg ervoor dat je je mening geeft (en deel ze op sociale media met de hashtag #TheFlipsideOfBeauty). Omdat hier, aan de Flipside iedereen wordt gehoord.