Ik eet nu gezond en voel me echt goed, maar ik mis mijn rondingen

Ik voelde me echt down-lusteloos, ongelukkig in mijn lichaam en doorzeefd met angst. Ik at wat ik wilde, een coping-mechanisme dat ik jaren eerder had opgesteld om comfort te inspireren, maar die korte momenten van door voedsel veroorzaakte euforie waren plotseling vervangen door onaangename bijwerkingen. Ik had genoeg onderzoek gedaan in de wellnessruimte om te weten dat mijn dieet negatief was voor mijn leven en ik voelde me uiteindelijk gemotiveerd om iets te veranderen.

Door de jaren heen probeerde ik verschillende gezondetende tactieken uit, meestal voor een verhaal, en ging onmiddellijk daarna terug naar mijn laissez-faire-routine. Maar deze keer besloot ik om een ​​systeem te installeren waarvan ik wist dat mijn lichaam zich beter zou voelen en zich eraan zou houden. Of neem op zijn minst kennis van de veranderingen die ik heb doorgemaakt en beslis of ik het wel of niet volhoud in de loop van de tijd. Dat betekende voor mij dat ik gluten moest wegsnijden. Bio-individualiteit maakt het zo dat de innerlijke werking van ons lichaam heel anders reageert op verschillende soorten voedsel. Voor sommigen is vlees een probleem, zuivel verorbert niet goed, of koffie leidt tot angst. Geen van die dingen leek me ongunstig te beïnvloeden, maar gluten wel. Na advies van een paar deskundigen besloot ik om ook geraffineerde oliën en bewerkte voedingsmiddelen te verwijderen.

Het zijn veel gezonde vetten, koudwatervissen en tonnen yoghurt, fruit en geroosterde groenten.

Het resultaat was dramatisch. Zelfs ik was verrast hoe radicaal de veranderingen in mijn dagelijks leven voelden. Ik had de hele dag meer energie en kreeg voor de eerste keer in lange tijd een rustgevende, diepe slaap gedurende de nacht. Mijn voorheen slopende PMS-symptomen verdwenen volledig en mijn huid zag er beter uit dan ooit. Ik ben ook wat afgevallen. Hoewel dat een welkome verschuiving was (ik ga niet doen alsof het dat niet was), was het niet de bedoeling achter mijn levensstijlveranderingen. Maar toen merkte ik iets op wat ik nooit eerder had verwacht: ik miste mijn bochten.

Nou ja, één curve in het bijzonder: mijn achterste.

Als iemand die in het verleden last heeft gehad van ongeordend eten, is het vreemd om zich ongemakkelijk te voelen bij gewichtsverlies. Het leek altijd op dit baken van hoop in een leven doordrenkt van lichaamsspecifieke schaamte. Maar deze keer was het anders. Ik was genoeg genezen om het idee te accepteren dat 'mager' niet langer het doel kon zijn en dat mijn rondingen deel uitmaken van wie ik ben. Ik begon me comfortabel te voelen met de vorm van mijn lichaam en ik voelde me vooral trots op mijn kont. Toen ik het zag verdwijnen, kon ik niet anders dan me kapot voelen over het verlies van dit deel van mij - vooral een ding dat ik zo wreed genegeerd had voor zoveel jaren.

Het voelde als een slechte dienst voor de vooruitgang waar ik zo hard aan had gewerkt. Bovendien was het een teken van sympathie voor deze positieve mentale verschuiving, een die ik graag in mijn hersenruimte verwelkomde, als een curve (die voorheen een symbool was van mislukking als onderdeel van mijn eetstoornis). Maar sinds het afwerpen van gewicht, heb ik deze irrationele touwtrekken gevoeld, deze angst dat ik zou verliezen wat ik zo hard heb gewerkt om te winnen, zelfs als mijn levensstijl niet langer doordrenkt is met beperkingen en verstoorde gedachten. Het is een polariserende plek om echt te zijn, omdat het niet bepaald gemakkelijk is om te klagen over gewichtsverlies, vooral na het maken van een opzettelijke verandering in mijn dieet. Maar toch zijn mijn gevoelens echt en verwarrend en moest ik erachter komen hoe ik me goed voelde door hun complexiteit heen te waden.

Het eerste wat ik deed? Koop een nieuwe spijkerbroek. Het lijkt triviaal, maar het hielp niet om te kijken naar losse, slecht passende stijlen die beter geschikt waren voor mijn vorige vorm. In plaats daarvan heb ik geïnvesteerd in een paar nieuwe paren om me goed te voelen over deze. Het werkte. Dat was mijn eerste stap in het realiseren mijn lichaam was niet verdwenen; het was gewoon anders. Daarna bracht ik tijd door met het honen van wat ik leuk vond aan mijn nieuwe frame-benen, armen, kaaklijn en genoot ervan ze te laten zien. Ik maakte een lijst van alle manieren waarop ik me beter voelde en hoe het maken van gezonde keuzes een positieve invloed heeft gehad op mijn leven buiten mijn lichaam.

Omdat dat de echte reden is voor dit alles, toch? Ik wil me goed en gelukkig voelen. Ik kom er wel. Voor nu wegen de positieve resultaten dus drastisch op tegen het negatieve.

Ter info: ik veranderde van dieet en mijn PMS-symptomen verdwenen onmiddellijk.