Waarom ik van make-up houd - en kies ervoor om het niet te dragen

Mijn relatie met make-up is niet bijzonder gecompliceerd. Ik erken dat we zijn opgevoed om te geloven dat het bedekken van onze 'gebreken' niet alleen de voorkeur heeft, maar een noodzaak, elke keer wanneer we de voordeur oversteken. Het is diepgeworteld in onze geest en ziel dat dingen zoals onvolkomenheden, verkleuring en glans voor ons worden verbannen - dat het tonen van onze natuurlijke huid iets is om bang voor te zijn. Ik ben echter niet tegen het dragen ervan, omdat het me in de ban houdt van lang gevestigde schoonheidsidealen of functies verbetert ter voorbereiding op de mannelijke blik.

De feministische intentie achter dergelijke denkrichtingen is belangrijk voor mij. Maar met betrekking tot make-up voel ik me niet specifiek met hen verbonden - althans niet meer. Make-up is kunst. Het is een creatieve uitvoer, versierd in je gezicht. Maar het hoeft niet uw identiteit te zijn.

In plaats daarvan is mijn relatie met make-up een liefdesaffaire van een ander soort. Een waar ik de glinsterende, gezichtsveranderende magie bewonder, maar alleen bij speciale gelegenheden. Ik kies voor een make-up-vrij mij elke dag tijdens de week en het hele weekend. Dat wil zeggen, behalve voor de avondjes uit als ik me vooral stoutmoedig, gepolijst of in elkaar gezet wil voelen. Op die manier blijft mijn relatie met make-up vers en leuk, eerder dan oud en verplicht. Ik beoordeel niemand die make-up wil dragen elke keer dat ze het huis verlaten - ik was er een van - maar ik ben op een plek gekomen waar ik nooit het gevoel wil hebben dat ik het nodig heb om op mij te lijken.

Het is belangrijk om mijn echte gezicht te kennen en elke curve en rand te begrijpen zonder dat ik me moet afvlakken, perfectioneren en wissen.

De reden die ik hier heb, neem ik aan, heeft veel te maken met mijn vroegere jaren. Ik voelde me nooit (ooit) op mijn gemak met een paar ogen op mijn gezicht tot ik goed verzonnen, verstopt en in evenwicht was. Mijn afhankelijkheid van make-up veranderde van het handhaven van vertrouwen in het afweren van zelftwijfel - een ongezonde relatie die ik al ten oorlog had gevoerd met betrekking tot mijn lichaam. Ik moest de tijd die ik besteedde aan mijn fysieke vorm vereenvoudigen en stroomlijnen.

"Ik heb me al zo lang niet lekker gevoeld tenzij ik make-up droeg. Nu is mijn routine op de meeste dagen extreem minimaal," mijmerde Victoria, onze wellness-redacteur, toen ik vroeg of ze zich op dezelfde manier voelde. "Toen ik het eenmaal minder begon te dragen, begon ik me echt zelfverzekerder te voelen. Ik voel me minder verplicht om [make-up] te dragen dan ooit, maar ben ook erg geïnteresseerd in de artisticiteit ervan - niet in een superdun-up, airbrush-look Maar als je erover nadenkt, gaan deze twee uitersten hand in hand: ze delen deze onderliggende draad van het waarderen van je eigen individualiteit."

Ik begon interesse te tonen in huidverzorging en ben echt toegewijd aan het toepassen van crèmes, lotions en drankjes die me een goed gevoel gaven. Het werd een ritueel, een kalmerend reprise van tien minuten elke ochtend en nacht, toen ik de kans had om dingen te vertragen. "Gewoonlijk gedrag helpt ons onze geest te zuiveren", zegt Vivian Diller, Ph.D. "Zoals ritmische ademhaling tijdens meditatie, veroorzaken ochtendroutines een gevoel van kalmte en controle." In feite vinden onze hersenen logica en ervaren ze hogere niveaus van werkzaamheid in dingen die we routinematig of meerdere keren doen.

Volgens de bevindingen hebben de praktijken met het grootste aantal stappen, herhaling van procedures en een bepaalde tijd (zoals een routine voor ochtendverzorging) de grootste invloed.

Ik besefte door alles dat ik mijn beperkte tijd liever 's ochtends zou doorbrengen (ik druk veel op snooze, toegegeven) op huidverzorging in plaats van make-up toe te passen. Dus ben ik elke ochtend gestopt met mijn gezicht te schilderen. Ik genoot van het gevoel van een schone, gehydrateerde huid en een gezicht dat ik aanraakte zonder te smeren. Ik hoefde het niet opnieuw aan te brengen of aan te passen. Ik heb leren stoppen met het vermijden van oogcontact wanneer ik geen camouflagestift over mijn donkere kringen of foundation over mijn verkleuring droeg. Ik ging zelfs op een eerste date zonder product.

Popcultuurretoriek beschrijft vrouwen die kiezen om af te zien van make-up als 'dapper' en 'inspirerend' -een label dat maar al te vaak eerder neerbuigend dan vleiend overkomt. Is het dapper om voorbijgangers toe te staan om mijn gezicht onbewaakt te zien?

Uiteindelijk komt het allemaal neer op voorkeur en doen waar je je goed bij voelt. Voor mij is make-up toegestaan om een positieve vertrouweling te blijven in plaats van iets dat ik gebruik om te voorkomen dat ik me slecht voel. Victoria voegt eraan toe: "Ik draag een schok van mat oranje oogschaduw over mijn oogleden, en dat voelt als 'mij' zoals het is wanneer ik elke ochtend wakker word met niets op mijn gezicht. ' Proost daar op.