"It Wrecks Your Skin" - Vijf vrouwen delen hun verhalen over het verwijderen van mol

Feiten zijn feiten, Australië - we hebben een van de hoogste percentages melanoom ter wereld. De op drie na meest voorkomende vorm van kanker bij Australische vrouwen, het doodt meer jonge mensen in ons land dan enige andere kanker. Bezorgd, hoewel de overlevingskansen zijn verbeterd, neemt het aantal diagnoses toe.

Als leden van een generatie die opgroeide met het horen van het pictogram van de veiligheid van de jaren 80, Sid the Seagull, predikte een bericht dat de veranderende tijdsgeest van de tijd vastlegde: Slip, Slop, Slap - we zijn toegewijd aan het beëindigen van deze dodelijke ziekte. Ons doel is om u aan te moedigen de nodige stappen te ondernemen om 95% van de melanomen veroorzaakt door de zon te voorkomen. We hebben het over: dagelijks aanbrengen en opnieuw aanbrengen van breedspectrumzonwering, het dragen van hoeden, zonnebrillen en cover-ups, het vinden van schaduw tijdens intensieve uren met piekuren, het regelmatig laten controleren van de huid en weten hoe je alert kunt blijven op veranderingen in je lichaam.

Er wordt geschat dat een persoon sterft elke vijf uur van melanoom in Australië, en dat is niet oke. Het moment voor #CallTimeOnMelanoma is aangebroken en we zijn aan het einde van het game-fluitsignaal.

Als het gaat om het voorkomen van melanoom, is het geen grap om jezelf regelmatig te laten onderzoeken. Om bot te zijn, deze eenvoudige maar belangrijke procedure zou wel eens het ding kunnen zijn dat je leven redt - een paar van de vrouwen die we hieronder hebben geprofileerd, kunnen daarvan getuigen. We hebben allemaal het advies gehoord om onze huid regelmatig te laten controleren om eventuele veranderingen in moedervlekken en vlekken bij te houden, maar hoeveel van ons geven er echt prioriteit aan? En hoeveel van ons gaan elk jaar een dermatoloog of specialist bezoeken?

Het is een ongelukkig feit van het leven dat het soms een beetje kan schrikken om ons ervan te overtuigen dat het onze tijd en moeite waard is om aan onze gezondheid te werken. (Er gaat niets boven een bedreiging van de eigen sterfelijkheid om er een balans van te maken.) Om dit te omzeilen, hebben we de hulp ingeroepen van vijf vrouwen die het proces van angstinductie hebben doorlopen waarbij een verdachte mol is verwijderd. We hebben ze gevraagd om ons door hun individuele ervaringen te leiden in de hoop dat ze samen zullen dienen als een realiteitscheck voor degenen die er een nodig hebben.

We hebben hen ook gevraagd om afbeeldingen van hun resulterende littekens te delen met de bedoeling om aan te geven hoe ernstige procedures voor het verwijderen van mollen kunnen zijn.

Zoals we weten, is overmatige blootstelling aan de zon de grootste risicofactor als het gaat om huidkanker en melanoom, dus laat deze verhalenverzameling en de bijbehorende foto's je aanmoedigen om je huid grondig en regelmatig te laten controleren. Onthoud: je bent het waard.

Blijf scrollen.

Ali Flemming

Ik heb sproeten en moedervlekken gehad zo lang als ik me kan herinneren, dus ik ben er niet hyper bewust van. De twee die ik had verwijderd, kwamen alleen onder mijn aandacht omdat ze echt jeuken. Ze waren niet veranderd (van wat ik me kan herinneren) visueel, maar hoe ze zich op mijn huid voelden, veranderde zeker. Ik denk dat veel mensen wachten op visuele veranderingen voordat ze een routinecontrole krijgen, maar dit was niet het geval voor mij.

Toen ik merkte dat de mollen jeuken, ging ik naar een huidkanker-specifieke arts die altijd routinematige huidkankercontroles heeft gedaan voor mezelf en mijn familie. Ik heb altijd geprobeerd hem elke zes maanden of zo te zien. Ik liet hem zien aan wie ik me zorgen maakte en hij zei meteen: "deze moeten vandaag naar buiten komen". Nadat hij alle andere sproeten en moedervlekken had gecontroleerd, waren we het volgende moment in de kleine operatiekamer en werd er een plaatselijke verdoving toegepast.

Het is een vrij snel proces voor de daadwerkelijke verwijdering, maar de wachtende game om vast te stellen of de kwestie die ze nemen pre-carcinomateus of kankerachtig is, kan tot een week duren voordat je resultaten terugkrijgt. Dit kan natuurlijk een beetje zenuwslopend zijn. Het ongemak van de verwijdering is ook niet de meest aangename ervaring, noch is de genezing achteraf.

Om eerlijk te zijn, vanwege waar ze zijn gepositioneerd, denk ik vaak en esthetisch niet aan mijn littekens, ik ben niet tegen littekens. Ik vind het personage dat ze toevoegen aan iemands verhaal eigenlijk best wel leuk. Door dat te zeggen, wanneer ik deze twee zie, wetende waarom ik ze heb, is het een vrij snelle herinnering over goed voor jezelf zorgen, je huid en echt alleen maar ervoor zorgen dat je die huidcontrole regelmatig krijgt.

Ik ben altijd redelijk voorzichtig geweest in de zon, omdat familieleden verschillende dingen hebben moeten uitsnijden. Ik ben nooit iemand geweest om in de zon te zitten en te bakken. Ik heb het alleen over SPF 50+ en het verdoezelen. Echter, door te zeggen dat, na deze verwijderd te hebben, het hele concept van huidkanker en schade door de zon veel reëler is geworden, om zo te zeggen.

Izabella Ronzel

Regelmatig worden mijn moedervlekken om de drie tot zes maanden regelmatig gecontroleerd, maar na een reintje reizen, merkte ik dat een mol op mijn arm enigszins was veranderd.

Toen ik naar huis terugkeerde, ging ik en had een volledige lichaamscheck en op gewezen de mol in kwestie, enkel voor het geval dat. Onder een microscoop zag het er blijkbaar normaal uit, in termen van cellulaire uitlijning. Maar de huidspecialist zei dat als ik dacht dat het was veranderd, het geen kwaad kon een biopsie te nemen. Een paar weken later kreeg ik de resultaten dat een percentage van de mol was veranderd in insitu-melanoom, dus ik moest het zo snel mogelijk laten verwijderen. Ik was geboekt bij een plastisch chirurg voor de verwijdering.

Toen ik aankwam voor mijn afspraak vroeg de chirurg of ik de procedure wilde laten doen in het ziekenhuis of in de stoel. Ik dacht niet dat het een grote operatie zou worden, dus ging ik door het ziekenhuis en koos ervoor om het daar te laten doen.

De extractie (er waren twee moedervlekken - een op mijn rug en een op mijn arm) was veel ernstiger dan ik dacht. Ik had bijna 20 injecties met anesthesie tijdens het proces en er werd veel huid verwijderd. Ik bloedde nogal, en viel bijna meer dan eens flauw. De verpleegster moest me eigenlijk chocolade geven.

Ik eindigde met 14 of zo steken op mijn arm en ongeveer acht op mijn rug. De mol op mijn arm was letterlijk twee millimeter breed, dus 14 steken gaan om te laten zien hoeveel omliggende huid werd verwijderd.

Ik zat ongeveer een uur en een beetje in de stoel, wat behoorlijk efficiënt is, gegeven wat er werd gedaan. De plastisch chirurg was geweldig en ik zou verloren zijn gegaan zonder de verpleegster, zowel fysiek als emotioneel.

Ik heb gemengde gevoelens over mijn littekens. Er was een goede periode waarin ik elke keer dat ik naar het litteken op mijn arm keek, lichamelijk ziek werd van angst en angst, terwijl ik aan de andere kant dankbaar was dat ik het had opgepikt. Ik herinner me dat ik het verband elke dag aflegde om bijna elke twee weken elke dag te baden en bijna flauw te vallen (ik huilde soms).

Ik ga nu niet naar buiten of naar het strand zonder 30+ (ik heb nooit SPF gedragen). Ik zal ook niet langer dan een uur in de zon blijven. De gedachte aan zonnebrand maakt me nu lichamelijk ziek.

Ik ben een groot voorstander van huidcontroles, ongeacht uw achtergrond of neiging tot bruinen. Voorkomen is altijd beter dan genezen, dus het is nooit te laat om je huid te beschermen of je meer bewust te zijn van de tijd in de zon, zowel incidenteel als niet.

Linda Whiting

Ik ging naar mijn huisarts voor mijn reguliere jaarlijkse controle, die altijd een molcontrole bevat, want ik heb er veel van, en hij zag het en zei dat het er een beetje ongewoon uitzag. het bleek een melanoom te zijn. Dit was 2003, dus ik ging naar de melanoma-eenheid in het Mater Hospital in Newcastle en ze legden uit wat er zou gaan gebeuren. Het kan nogal een emotioneel iets zijn, dus dat was om te controleren of ik goed geïnformeerd was en geestelijk in orde. Ik ging toen naar het Maitland-ziekenhuis om het te laten verwijderen onder volledige verdoving.

De mol werd opgepikt door mijn dokter omdat die op mijn rug lag, dus niet ergens die ik gemakkelijk kon zien. Ik ben opgegroeid bij het strand en heb zo veel zon gebakken in de late jaren '70 als tiener, met babyolie. Het doet mijn dochters ineenkrimpen als ik erover praat. Als gevolg daarvan heb ik veel moedervlekken over mijn hele lichaam. Ik denk dat het hebben van een goede vaste arts die je kent enorm belangrijk is bij het controleren van je huid. Ik heb sindsdien geen moedervlekken meer die verwijderd moeten worden, maar ik heb nog steeds regelmatige controles.

Het melanoom dat ze verwijderden was niet diep, maar er bleef wel een aanzienlijk litteken achter. De vorm ervan betekende dat mijn huid in verschillende richtingen werd getrokken. Ik ben gewend aan littekens op mijn lichaam omdat ik twee openhartoperaties heb gehad in mijn leven, de eerste toen ik nog maar zeven was, maar ik weet nog dat ik dacht dat dit een bijzonder lelijk litteken was.

Vanwege de positie zie ik het litteken niet vaak. Maar ik kreeg een verrassing met de foto's die we voor dit artikel hebben gemaakt - ik denk dat ik vergeten was hoe het eruit zag. Chirurgie is niet leuk. En mensen, vooral van mijn generatie, denken gewoon niet dat dit soort dingen met hen zullen gebeuren.

Al die moedervlekken die mijn rug zeer onaantrekkelijk maken, zijn het gevolg van jarenlang onbeschermd in de zon te zijn geweest. Het verwoest je huid. Ik heb veel vrienden die huidkanker hebben verwijderd, velen op hun gezicht, en dat is behoorlijk groot. Toen de educatie over de veiligheid van de zon in de afgelopen decennia uitkwam, veranderde mijn houding ten opzichte van de zon. Toen mijn dochters in de jaren '90 klein waren, waren ze altijd bedekt met zonnebrandcrème en rash-shirts. Ik denk dat ik nog steeds meer voor mezelf had moeten doen. Wonen aan de kust van NSW, je hoort de hele tijd over mensen die je kent met huidkanker of melanoom, en ik weet dat ik geluk heb dat ik alleen een litteken heb.

Natalie Fornasier

Mijn mol groeide in omvang en veranderde van kleur in een tijdsbestek van ongeveer zes weken, dus dat is alles wat er moest gebeuren om meer te worden dan alleen een mol, maar iets ernstigs. Ik werd mezelf bewust van de veranderingen (grootte, kleur en prikkelbaarheid). Ik merkte dat het pijnlijk was om sandalen te dragen, dus dat bracht mij ertoe om naar de huisarts te gaan en nog een keer te controleren.

De mol laten verwijderen was de eerste keer dat ik ooit verdoofd was, omdat ik nog nooit eerder een operatie had ondergaan. Het was een groot probleem omdat het niet alleen om een ​​mol ging als het 'c' woord begon te worden weggegooid. In het begin was het niet zo beangstigend om het te laten verwijderen omdat het een procedurele zaak was, maar er was dit gevoel in mijn buik dat ik voelde dat alles op het punt stond te veranderen. Alles wat ik had geweten of waarvan ik dacht dat ik het wist, stond op het punt om op de kop te worden gezet en dat gevoel is er een dat ik nooit zal vergeten.

Nadat de mol eerst was verwijderd, betekende dit dat ik mijn teen moest houden, omdat er op dat moment geen sprake was van amputatie. Maar naarmate de tijd verstreek en de resultaten terugkwamen (dat het melanoom was), was er een keuze die moest worden gemaakt. Om de teen te nemen of te houden, want er is maar één kankercellen nodig om ergens anders heen te reizen om vooruitgang te boeken. Ik koos om te amputeren, omdat het op dat moment, gezien de beschikbare middelen en opties, het enige was om me een soort controle te geven over mijn eigen lichaam, waar ik wanhopig naar op zoek was.

Na de operatie was ik aanvankelijk bang. Ik kon het niet aanzien om ernaar te kijken, zelfs toen de dokters binnen moesten komen om de hechtingen te controleren, draaide ik mijn hoofd weg. Toen kwam ik om het te haten, omdat ik het zag als een constante herinnering aan de pijn die ik heb doorgemaakt. Ik zou vier jaar willen zeggen dat ik het ben gaan accepteren, maar ik ben er nog niet helemaal. Ik weet dat ik het op dat moment goed heb gedaan, en hopelijk kan ik er op een dag snel vrede mee hebben, maar op dit moment is het een strijd tussen wat ik zie en wat ik voel.

Ik was altijd waakzaam als het ging om het beschermen van de mol (en mijn huid) tegen de zon. De ervaring maakte me zelfs nog meer waakzaam over SPF. Ik ben het gaan zien als mijn plicht en missie om de veiligheid en het bewustzijn van de zon voor degenen om me heen te bevorderen, omdat het echt iedereen kan overkomen.

Erin Holland

Na verloop van tijd begonnen de grote moedervlekken op mijn rechterschouder, nek en één op mijn gezicht te veranderen. Hoewel dit op dit moment niet gevaarlijk is, stelde mijn arts het het beste voor om ze eerder dan later te laten verwijderen. Vooral degenen op mijn schouder lieten het litteken achter, maar dat zou ik nergens voor veranderen.

Het was eigenlijk mijn moeder die de veranderingen in grootte en kleur onder mijn aandacht bracht. Omdat ze zich op mijn rug en op een ongemakkelijke plek in mijn nek bevonden, waren ze niet gemakkelijk zichtbaar voor mij. Ze vroeg me om ze onmiddellijk te laten controleren. Ze heeft in het verleden altijd last gehad van melanoom, dus is altijd erg ijverig met ons, ervoor te zorgen dat we routinematig mollen en vlekken uitzoeken!

Ik heb de verwijdering van de mollen veel langer uitgesteld dan ik had moeten doen. Niet omdat ik bang was voor de pijn, maar omdat ik bleef denken dat het onooglijk zou zijn om hechtingen en pleisters overal om me heen te hebben. Belachelijk, achteraf gezien. Uiteindelijk ben ik uiteindelijk naar een evenement gegaan op dezelfde dag dat ik ze had verwijderd, bedekt met pleisters. Eén zelfs op mijn gezicht. Op dit moment begon mijn passie voor het verspreiden van het woord over zonveiligheid echt. Ik besefte wat een heersende en belangrijke kwestie was om te bespreken.

Ik heb geen problemen met mijn littekens. Het zijn eigenlijk geweldige conversatiestarters, over het indruk maken op mensen van het belang om ijverig te zijn met de veiligheid van de zon en de algemene gezondheid van de huid. Mijn huid heeft de neiging behoorlijk te litteken, dus ik zou er de voorkeur aan geven ervoor te zorgen dat ik alles in het werk stel om minder ingrijpende huidoperaties te voorkomen. Ik schaam me echter niet, ik heb geluk dat ik in de toekomst een mogelijk dramatisch litteken heb voorkomen.

Ik heb me gerealiseerd dat velen van ons het uitstellen van huidcontroles of procedures als gevolg van ijdelheid uitstellen. We kunnen het ons niet veroorloven om de esthetiek onze gezondheid in de weg te laten lopen, en als gevolg van mijn ervaring ben ik zo gepassioneerd om ervoor te zorgen dat Australiërs ijverig en verstandig zijn over hun veiligheid op de zon. Huidkanker is in veel gevallen een te voorkomen ziekte en we kunnen allemaal beter doen om voor het grootste orgaan in ons lichaam te zorgen.