Wat is "normale" huid precies, en heeft iemand het echt?

Het andere grote probleem met de term "normaal" is dat het niet specifiek genoeg is om iemand te helpen op een pragmatische manier uit te zoeken welke producten en gewoonten het beste zouden werken voor hun huidgezondheid. Bij haar patiënten gebruikt Woolery-Lloyd vaak het Baumann Skin Typing System, een reeks vragen om iemands huidtype uit 16 verschillende opties te bepalen. De categorieën in dit systeem omvatten olieachtig versus droog, gevoelig versus resistent, gepigmenteerd versus niet-gepigmenteerd en gerimpeld versus strak. Omdat deze diagnose specifieker is, is deze ook nauwkeuriger, waardoor een label zo vaag als "normaal" niet bestaat.

"Met dit systeem is mijn 'normale' huid eigenlijk DRPT (droog / resistent / gepigmenteerd / strak)", zegt Woolery-Lloyd.

Waar het op neer komt is: als je serieus bent over het verbeteren van je huidgezondheid en het krijgen van een echte diagnose, weet dan dat geen dermatoloog of schoonheidsspecialist die zijn zout waard is zal klappen met een "normaal" huidtype en je op weg sturen. Het is gewoon niet een gefocuste of gedetailleerde genoeg beschrijving en dus nutteloos. Om nog maar te zwijgen, het woord zelf wrijft veel huidspecialisten op de verkeerde manier. "Ik vind het een beetje vreemd om 'normale' huid te zeggen, omdat het tegenovergestelde van normaal abnormaal is, wat een beetje negatief is," merkt Renée Rouleau op.

"De term 'normaal' in huidverzorging heeft me altijd echt dwars gezeten," stemt Lauri Shea ermee in. "Bestaat er zoiets als een 'normale' huidskleur? Natuurlijk niet. … Te droge of te vette huid is ver gebruikelijker dan wat de huidverzorgingsindustrie als 'normaal' beschouwt.