Een korte en toch fascinerende geschiedenis van het woord "Pretty"

Een snelle achtergrondcontrole van "mooi" geeft aan dat dit woord heel, heel oud is (zoals middeleeuws oud) en sinds het begin enkele drastische sprongen en dalen heeft gemaakt. Volgens The Word Detective, "Mooi" verschijnt voor het eerst in het oud-Engels (dus ongeveer 1000 jaar geleden) als "praettig", wat "sluw of sluw" betekent een wijziging van het woord 'praett', wat 'trick' betekent. Linguïsten stellen dat het woord is afgeleid van cognates in het Nederlands, het laag Noord-Duits en het Oud-IJslands.

Interessant is echter dat "pretty" volledig verdwijnt uit geschreven opnames voor een paar honderd jaar - het slaat de hele Midden-Engelse periode over; Chaucer gebruikt het bijvoorbeeld nooit, maar komt er in de 15e eeuw weer bovenuit, nu met de positievere betekenis van 'slim' of 'bekwaam'. Het komt niet zelden voor dat een woord uit een taal verdwijnt en dan weer terugkomt: met "Mooi," de Russische taalkundige Anatoly Liberman theoretiseert dat het misschien opnieuw is ontstaan ​​toen het dat deed dankzij de duizenden mensen die op dat moment heen en weer reisden tussen Engeland en Duitsland - de Duitsers hebben Engelse sprekers misschien herinnerd aan dat oude woord "Praettig" en inspireerde hen om het terug te brengen.

Vanaf de 14e eeuw kreeg "pretty" steeds meer definities, wat al snel betekent "elegant gemaakt of gedaan" (zoals een mooie toespraak). Snel komt deze positieve connotatie om dingen, plaatsen en mensen te beschrijven. Toegepast op een vrouw of kind, betekende dit "esthetisch", net zoals het vandaag doet. Maar de Britse etymoloog Michael Quinion zegt dat al een tijdje daar, "mooi "kan zelfs worden gebruikt om mannen te beschrijven, ofwel als knap (een mooie jongen) of als "dapper, dapper, oorlogszuchtig."

Shakespeare heeft op deze manier zeker "mooi" gebruikt. In Zoals jij het wilt, Koning Lear, en Coriolanus, hij gebruikt het woord herhaaldelijk om mannen te karakteriseren als fysiek aantrekkelijk (bijv. "Hoe nu, mijn mooie schurk!"). Shakespeare was een grote fan van het woord "mooi" in het algemeen en gebruikte het meer dan 100 keer in zijn schrijven, gebruikmakend van bijna al zijn potentiële betekenissen van "slim" tot "goed" tot "goed" tot "aanzienlijk" naar 'kinderachtig of onbeduidend' naar 'aantrekkelijk'.

Over Shakespeare gesproken, er moet ook gezegd worden dat de auteur en de Shakespeare-geleerde Gerit Quealy ervan overtuigd zijn dat het woord 'mooi', dat in veel oude teksten als 'pretie' wordt gespeld, ook een verkleinwoord kan zijn, dat is gespeld ' pretious "met een" t "in zijn vroege dagen. "Verkleinwoord is hier een sleutelwoord", legt Quealy uit, "omdat het vaak lijkt op iets kleins".

Als een compliment in het bijzonder, "mooi" verzwakt door de eeuwen van gebruik, en tegen 1700s, zou het alleen van toepassing zijn op mannen die werden gezien als dandy's of fops (ook al waren mannen overdreven bezorgd over hun uiterlijk). Het woord nam ook af voor vrouwen. Al in de 16e eeuw was er, zoals The Word Detective zegt, 'een impliciet onderscheid in gebruik tussen' mooi 'en' mooi 'en 'Mooi' werd vaak gebruikt in een betuttelende of zelfs depreciatieve zin, vooral in de vorm van "pretty little", nog steeds erg in gebruik vandaag.

('We hoeven onze mooie kleine koppen er niet mee lastig te vallen.')."

"In deze zin", aldus Quinion, "[pretty] werd, in plaats van een neerbuigende manier, toegepast op jonge vrouwen als een beperkte versie van mooi. "Door de jaren heen is het negatieve gebruik van het woord voor mannen bijna volledig vervaagd, maar dit zwakkere gevoel voor vrouwelijke schoonheid is min of meer gebleven.

Met zo'n dramatische geschiedenis is het eigenlijk geen wonder dat zoveel vrouwen het gevoel hebben dat ze mooi genoemd worden. Voor velen van ons voelt het reductief of klein, maar omdat ons geleerd is dat het een is goed iets voor een vrouw om een ​​eetbare, jeugdige vorm van schoonheid over te brengen, we streven er nog steeds naar.

Het goede nieuws is dat taal nooit ophoudt te evolueren, nooit zal en geleerden zijn het erover eens dat jonge vrouwen - de vrouwenmaatschappij juist "mooi" wil zijn - vaak de leiding nemen van taalverandering. Of het nu komt omdat jonge vrouwen bereidwilliger zijn om creatief met taal om te gaan of omdat ze eerder geneigd zijn om taal te zien (in tegenstelling tot brute kracht) als een middel om maatschappelijke macht te verwerven, ze zijn meestal in de voorhoede van nieuwe verbale trends. Dus als je een vrouw bent die ziek wordt van onze huidige definitie van 'mooi', voel je vrij om deze te veranderen.

Draai het. Gebruik het op een nieuwe manier. Wie weet? Het woordenboek zou binnenkort kunnen volgen.

Deze maand verkennen we op Byrdie alle kanten van het concept van 'mooi'. Bekijk onze brief van de redactie voor meer informatie.

Hier bij Byrdie weten we dat schoonheid veel meer is dan vlechthandleidingen en mascaraoverzichten. Schoonheid is identiteit. Ons haar, onze gelaatstrekken, ons lichaam - ze kunnen cultuur, seksualiteit, ras en zelfs politiek weerspiegelen. We hadden ergens op Byrdie nodig om over dit spul te praten, dus … welkom bij De Flipside (zoals natuurlijk de keerzijde van schoonheid!), een speciale plek voor unieke, persoonlijke en onverwachte verhalen die de definitie van 'schoonheid' van onze samenleving uitdagen. Hier vind je coole interviews met LGBTQ + -sterrensterren, kwetsbare essays over schoonheidsnormen en culturele identiteit, feministische meditaties over alles, van dijwenkbrauwen tot wenkbrauwen, en meer. De ideeën die onze schrijvers hier verkennen, zijn nieuw, dus we willen graag dat jullie, onze slimme lezers, ook deelnemen aan het gesprek. Zorg ervoor dat je je mening geeft (en deel ze op sociale media met de hashtag #TheFlipsideOfBeauty). Omdat iedereen hier op gehoord kan worden De Flipside.