6 vrouwen bespreken hun eerlijke ervaringen met antidepressiva

Een verbazingwekkend iets gebeurde toen ik onderzoek begon te doen voor dit verhaal. Ik plaatste een call-out op mijn persoonlijke Facebook-pagina en werd onmiddellijk overspoeld met reacties van goede vrienden en familieleden. Dit zijn vrouwen met wie ik veel tijd heb doorgebracht, de kleine donkere hoekjes van onze onzekerheden verkend, politiek besproken, geheimen gedeeld en catharsis aangeboden in de nasleep van mislukte relaties of familieproblemen. En toch, ik had geen idee dat de meerderheid van hen te maken had met klinische depressie. Het is precies dat punt - hoe we nog steeds het gevoel hebben dat het relatief taboe is om onze ervaring met geestelijke gezondheidsproblemen bloot te leggen, zelfs als we in open, eerlijke en liberale relaties zijn - dat delen des te crucialer maakt.

Toch is het slechts een van de eindeloze redenen om door te gaan met het stollen van dit platform als een meer nuttige, grondige bron voor geestelijke gezondheidseducatie en bewustzijn. Volgens de American Association of Angst and Depression Association worden meer dan drie miljoen volwassenen direct getroffen door aanhoudende depressies. En de informatie over behandeling en medicatie is nog steeds schaars. Hieronder lees je zes unieke ervaringen van vrouwen die hun symptomen, gekozen medicijnen en gedachten met betrekking tot hun eigen mentale gezondheidsreizen deelden.

Simone

"Het kostte me veel tijd om me te realiseren dat mijn geestelijke gezondheid een prioriteit was, iets dat moet worden aangepakt en gekoesterd.Ik ben de enige persoon in mijn directe familie die ooit therapie heeft gezocht, zelfs hoewel mijn grootvader een beroemde psychiater was. Er is altijd een stigma geweest. 'Moet je echt zoveel uitgeven om met iemand te praten?' of 'Je moet trainen en uitproberen' waren de dingen die ik het vaakst hoorde. Er gaat niets boven het gevoel dat je onmiddellijk ongeldig wordt door de mensen die je hebben opgevoed - dit heeft me voor de rest van mijn leven verhinderd om 'hulp' te zoeken.

Ik haat het woord 'hulp' in deze context, omdat het zo vaak wordt bewapend.

"Ik merkte dat ik uitgeput en gefrustreerd was op de universiteit en wist dat er iets aan de hand was dat ik moest uitzoeken. Door een privé-psychiater werd ik gediagnosticeerd met ADHD maar nam het niet op afstand serieus. Ik dacht dat iedereen ADHD heeft. niet echt.' Het is ook een aandoening die de universiteit weigerde te diagnosticeren via hun gezondheidszorgsysteem, omdat Adderall alomtegenwoordig werd gebruikt om met waanzinnige deadlines en lange papieren om te gaan. Pas na drie jaar in mijn carrière zocht ik weer naar therapie en werd ik gedwongen om daadwerkelijk te leren. over ADHD, met name niet-gediagnosticeerde en onbehandelde ADHD bij vrouwen.

Het begrijpen van ADHD, vooral hoe het zich in jonge meisjes manifesteert (door internalisering, ruimheid, desorganisatie en onderpresteren ondanks intelligentie) en hoe het grotendeels genegeerd wordt, was een emotionele openbaring. Ik voelde me gezien.

"Zoveel van mijn emotionele frustratie in het leven was te danken aan wat ik mijn 'wirwar van gedachten' noem. Het enige dat het ooit op afstand wist te ontwarren was een kleine hoeveelheid stimulerende middelen en soms oefeningen (als ik mezelf ertoe kon brengen het te doen), maar ik was uitgeput en vond het moeilijk om iets te bereiken. Met mijn professionele succes op dat moment, dat ik credit tunnelvisie en hyper-focus (een eigenschap van ADHD bij vrouwen), ik kon het niet veroorloven om te vertrekken mijn ADHD onbehandeld, maar ik haatte de manier waarop stimulerende middelen me het gevoel gaven.

Ik was constant uitgeput en boos en channelde al mijn energie in werk en geen in mijn persoonlijke leven, productieve relaties en het construeren van elke vorm van balans tussen werk en privé of grenzen.

"Ik had gelezen over het verband tussen ADHD en depressie, maar ik veronderstelde altijd dat het niet op mij van toepassing was. Ik had eerder antidepressiva aanbevolen om mijn schijnbare depressie aan te pakken, maar ik wilde niet allebei toegeven dat ik depressief was of dat ik een chemische stof nodig had om het te repareren. Ik hou van mijn emotionele diepgang. Ik hou van de omvang van wat ik kan voelen met liefde en verlies en passie. Ik heb ook geleerd om van mijn ADHD te houden op een manier. Alles wat ik wist over antidepressiva wees op het verdovende van deze dingen die essentieel waren voor mijn identiteit. Ik was ook doodsbang voor de veronderstelde gewichtstoename.

Maar toen ik mijn giftige baan verliet, steden verhuisde en besefte dat mijn depressie niet alleen werkgerelateerd en seizoensgebonden was, wist ik dat ik het moest proberen.

"Door middel van verzekeringen vond ik een psychiater, een echt mooie man van begin 40, die dit proces voor mij volledig destigmatiseerde. Hij startte me op Wellbutrin, waarvan ik niet wist dat het zowel ADHD als depressie behandelde. stopte met roken. Het was niet alleen een molecuul voor 'hulpeloze' mensen, ik was zo opgelucht.

"Na ongeveer een maand met bijwerkingen (meestal ontzagwekkende zoals toegenomen energie en libido, verlangen naar sociale interactie en gewichtsverlies), voelde ik me 'normaal'. Ik was mezelf, maar de basis dagelijkse dingen die zich normaal onhanteerbaar voelden (schrijven, studeren, lijnen, productievertragingen, logistieke problemen, technische problemen, verkeer, enz.) Rolden gewoon van mijn rug. De kluwen was volledig (of meestal) rechtgetrokken en mijn ideeën waren in staat om met weinig turbulentie van punt A naar punt B te reizen. Natuurlijk waren er uitzonderingen, maar op zowel emotioneel / relatieniveau als een professioneel niveau voelde ik me gelijk-gekoeld en kil.

'Het meest slopende deel van mijn depressie was de uitputting en het totale gebrek aan motivatie - dit was verdwenen. Ik wilde sociaal zijn. Ik wilde nieuwe vrienden maken. Het veranderde mijn leven, en toen ik het begon te nemen, realiseerde ik me hoeveel mensen om me heen dezelfde ervaring hebben meegemaakt en medicijnen hebben genomen. Het stigma was weg. Een mist werd opgeheven.

"Ik voel me nog steeds ongemakkelijk als ik spreek over geestelijke gezondheid en mijn medicatie in professionele contexten (waanzinnig respect voor degenen die dat niet doen), maar ik zou eerlijk gezegd niet zijn waar ik ben zonder het. Ik weet niet of ik het zal nemen Voor altijd vraag ik me af of mijn passie zonder zou zijn, maar uiteindelijk was het herkennen van mijn ADHD en zijn zus, depressie, het beste wat ik in mijn volwassen leven voor mezelf heb gedaan, en elk ondersteunend element (dieet, lichaamsbeweging, medicatie), etc.) is voor altijd welkom."

Lelie

"Ik ging onlangs net van Prozac af (ik heb angst en ga door perioden van depressie), en sinds ik van New York naar Florida verhuis, heb ik mijn levensstijl drastisch veranderd - ik drink nog steeds (lang niet zoveel als ik ooit deed)) maar verwijder alle medicijnen met uitzondering van het roken van onkruid ongeveer een keer per maand, ik veranderde mijn dieet, oefende en de zon heeft echt geholpen, maar ik had nog steeds paniekaanvallen die soms veranderden in deze echt verwarrende en enge 'woedeaanvallen' die ik eens per maand zou meemaken, meestal rond mijn menstruatie.

"Ik begon terug te gaan naar de therapie en een psychiater te bezoeken.Ik kreeg Klonopin (wat ik eerder heb opgestoken) voorgeschreven om me te helpen mijn angst te verlichten, maar ik wilde me gewoon 'normaal' voelen, dus besloot ik om Prozac te proberen De eerste paar weken waren goed, en toen begon ik erg slechte vermoeidheid te krijgen - ik zou proberen zoveel mogelijk tijd in bed door te brengen voordat ik ging werken, maar dan voelde ik me nog steeds als een spacey zombie zodra ik daar aankwam. Het voelde alsof ik de hele dag dronken was zonder alcohol (mijn hoofd was dik en troebel en mijn geheugen was super - ik moest een miljoen herinneringen instellen vanwege de angst om te verknoeien op het werk en in het leven).

Het was vermoeiend. Mijn dokter liet me de Prozac 's nachts vóór het slapengaan proberen, maar dat verminderde de vermoeidheid slechts minimaal.

"Vorige week voelde ik me alsof ik op het werk ging flauwvallen en uiteindelijk naar de Eerste Hulp ging omdat het zo erg was. Niemand nam me serieus en behandelde me alsof ik dramatisch was, omdat al mijn bloedwerk weer normaal was. Sindsdien ben ik ermee gestopt en hoewel ik mijn angst zeker terug kan voelen, is het bijna geruststellend omdat de hersenmist en vermoeidheid zo extreem waren geworden. Ik wil geen happy brain-medicijnen kloppen, maar het was best eng. veel vallen en opstaan ​​en 'rondkijken' als het gaat om geestelijke gezondheid, dus hopelijk zal ik iets vinden dat voor mij werkt.

Ik ben heel voorzichtig met met wie ik deze dingen bespreek (mijn huidige baas heeft geen idee dat ik angstig ben omdat ik het gevoel heb dat ze het vertrouwen in mij verliest, als kindermeisje voor haar kinderen). Maar sommige mensen 'snappen het' en doen echt hun best om te helpen en te begrijpen. '

Kristen

"De stempels zijn echt, het is het moeilijkst wanneer je tegen iemand zegt dat je aan het daten bent, ik heb wel eens allerlei vreselijke dingen gezegd, zoals" je moet ermee stoppen "en" het lijkt niet alsof er iets mis met je is.' Antidepressiva hebben letterlijk mijn leven gered, en net zoals een diabeticus specifieke medicatie nodig heeft, zo ook iemand met een depressie. Natuurlijk zijn leefstijlkeuzes, een ondersteunend systeem en therapie ook belangrijk voor de geestelijke gezondheid.

"Het loopt in mijn familie, dus ik was me ervan bewust dat het een probleem kon zijn, ik kreeg de diagnose ADD toen ik klein was, maar ik werd er nooit voor behandeld, ik begon met depressieve episodes rond 17 en moest in een ziekenhuis worden opgenomen voor een zelfmoordpoging op 18. Ik begon te onderzoeken welke antidepressiva voor mij zouden kunnen werken, en ik besloot tot Wellbutrin. Na mijn eerste universiteitsjaar voelde ik dat ik mijn ADD ook moest behandelen en werd ik naar een nieuwe arts gestuurd die me van mijn antidepressiva De arts schreef een ander medicijn voor dat mijn depressieve episodes verhoogde en ik voelde me altijd moe.

Ik moest 12 tot 16 uur per dag slapen, en het maakte mijn gedrag grilliger.

"Na een slechte break-up, voelde ik me alsof ik waardeloos en gebroken was en probeerde ik een overdosis aan pillen. Ik belde drie dagen op de IC en een rehabilitatiecentrum voor een maand, waardoor ik mijn medicijnen kon laten sorteren en wat advies kon krijgen. en ondersteuning. Omgaan met depressie vereist voortdurende controle en ondersteuning. Elke dag een pil zal je leven niet verbeteren, maar het helpt om de fysieke bijwerkingen van depressie aan te pakken en de copingvaardigheden moeten geleerd worden.

"De belangrijkste symptomen die ik consequent voelde, waren vermoeidheid, zelfhaat, roekeloos gedrag, desinteresse in zelfs de dingen waar ik van hou, onregelmatige slaappatronen, en het was absoluut het ergste in de winter. Maar niemand zou een stigma moeten voelen, omdat geestesziekte is zo gewoon en hulp krijgen is de enige manier om verder te gaan. Ik zou niet leven als ik geen hulp zou krijgen. Ik heb een volledig leven omdat ik in staat ben de betere versie van mezelf te zijn. Ik ben volgend jaar een jaar verwijderd van het behalen van mijn diploma, ik heb een liefhebbend vriendje en ik heb geweldige vriendschappen met open communicatie die ondersteunend zijn. Het vinden van mensen met wie je eerlijk kunt zijn over de worstelingen waarmee je te maken hebt, kan echt helpen. Er is veel gratis counseling beschikbaar voor mensen die de symptomen of tekenen van depressie voelen.

U kunt 1-800-273-8255 bellen in de Verenigde Staten en 1-844-437-3247 in Canada."

Nora

"Ik heb een lange strijd gehad met een depressie die niet op de hele universiteit werd behandeld." Het zien van de verbetering van mijn mentale vermogen na het afstuderen met constante zorg en medicatie heeft me spijt betoond voor verloren jaren doorgebracht binnenshuis en opgesloten, doodsbang voor allesbehalve staticity. Zorg gaat voor mij om consistente, betrouwbare leveranciers die de complexiteit van chemische veranderingen begrijpen. Ervoor zorgen dat ik niet schrok van de ene medicatie die niet naar de andere werkte, was een lang proces, maar met begeleiding kon ik sommige van de meest schadelijke componenten van het vinden van de juiste antidepressiva beperken.

"Ik weet niet of het net zo goed als een laatste druppel speelt, [maar besloot te gaan op medicijnen] voelde meer als een eventualiteit.Ik zou al jaren rond het idee dansen en elke dag van mijn leven na de gradatie was een hoge octaanonzekerheid en een verschroeiende angst in het licht van de overgang.

"Ik zou nooit de ene medicatie over de andere willen onderschrijven, omdat we zo weinig begrip hebben van hun mechanisme en de diepgaande individuele aard van het vinden van een goede fit." Dat gezegd hebbende, gelukkig om ze hier voor de duidelijkheid te noemen. in gebreke blijven om me te houden van zweten en mezelf op te warmen in hete angst, dus gewapend met een ondersteunende partner, begon ik aan een microdose van Zoloft. Het was effectief genoeg om aan te geven dat het een goede keuze was, maar niet de harde reset die ik nodig had. rond tot landing op Cymbalta, na het doorzoeken van alle SSRI's en het realiseren van SNRI's [betrouwbaarder voor mij].

Een andere arts heeft sindsdien Desipramine toegevoegd, een relatief archaïsch tricyclisch antidepressivum, voor het gebruik van interstitiële cystitis (IC). Ik heb gemerkt dat de baseline van Cymbalta en het verheffende aspect van Desipramine functioneren volgens het gevoel voor tijdigheid van anderen veel minder stressvol zijn.

'Ik ben van mening dat antidepressiva een vitale rol spelen bij het verhogen van de kwaliteit van leven met diegenen die een diagnose hebben en dat de kruising van zorg voor diegenen die zich identificeren als vrouwen en mentale gezondheid, beladen is. Vooral in combinatie met chronische ziekte is depressie (en vaak de hulpmiddelen die we gebruiken om het te behandelen) een voortdurende strijd tegen medici die in de schijnwerpers komen te staan ​​en zelfpraatzucht in de hand werken. Omdat ik bijna een decennium lang IC heb gehad, heb ik het grootste deel van mijn tijd als tiener doorgebracht met het bedenken hoe ik mezelf kan verdedigen tegenover neerbuigende, ongeschoolde of oorlogszuchtig ongelovige artsen.

Het kan constructief en zelfs vrolijk zijn om een ​​arts te vinden die een uitzondering vormt (mijn arts heeft pionier gemaakt voor de behandelingen die ik routinematig krijg) en gelooft oprecht in patiëntgerichte zorg. Problemen met eigenwaarde draaien rond iedereen met een depressie, dus voortdurend terugduwen om jezelf te valideren is vervelend.

'Door mijn depressie onder controle te krijgen, kon ik vooruitgang boeken bij het verbeteren van de andere aspecten van mijn gezondheid en het heeft me zeker geholpen bij het onderhouden van relaties. Het meest essentiële is het leren van je eigen stem; mensen vertellen wanneer je te symptomatisch bent om te interageren met de manier waarop je beiden verdient en het geven van kleine herinneringen dat je hier nog steeds bent wanneer al die klassieke symptomen van terugtrekking en terugtrekking zich voordoen. Mijn symptomen waren gevoelloosheid, apathie en het gevoel dat je ankerlijn vrijelijk en vrij zwevend zweefde, wat zalig klinkt tot je op het punt staat absoluut iets te doen om iets authentieks aan te voelen.

De meesten doorlopen een mooie serie zelfvernietiging; Ik hevel nu in plaats daarvan."

Riley

"Ik ben een ongelooflijk late bloeier, dus toen mijn eerste serieuze relatie op een onverwachte, brutale manier begon en eindigde op de leeftijd van 23, had ik geen idee hoe om te gaan met mijn onvermogen om te functioneren, hoe gecompromitteerd ik me voelde, en hoe ik simpelweg Ik kan me duidelijk herinneren hoe ik voelde dat het zo oneerlijk was dat ik door mijn eerste grote liefdesverdriet moest gaan terwijl ik elke dag het gezicht van een echte vrouw moest betreden en naar een werkplaats moest lopen die het naar verwachting bij elkaar zou houden terwijl de helft van mij vermist was, in plaats van te huilen in bed en mijn moeder me ijs te laten brengen en mijn hoofd op mijn gemak te kloppen als een verloren tiener die zich waarschijnlijk op de middelbare school voelde.

Het was zo'n duistere en verwarrende tijd en met mijn eigen motivatie die me volledig in de steek liet, wist ik dat ik mijn scheikunde moest aanvallen om opnieuw te leren leven.

"Ik ontmoette een psychofarmacoloog die door mijn verzekering werd gedekt - ik denk dat ze ervan overtuigd was dat ze mijn grootmoeder was, en ik hou van haar tot op de dag van vandaag - en kreeg een lage dosis Lexapro, die ik de eer moet geven echt mijn leven te veranderen rond vanuit een functioneel perspectief. Het bracht een zekere cruciale onderstroom van 'Ik kan dit doen!' terug in mijn leven toen elk klein ding onoverkomelijk voelde. Ik kon echter nooit volledig inkopen, omdat ik super gefixeerd was op de bijwerkingen. Al vreselijk zelfbewust was het moeilijk om voorbij te gaan aan het neveneffect van gewichtstoename - alleen maar toe te voegen aan de angst en twijfel aan mezelf die ik in de eerste plaats probeerde te genezen. Ik legde die zorgen opzij en liet de medicijnen tot mijn recht komen totdat ik verbeteringen voelde.

Toen ik eenmaal dat plateau bereikte, besefte ik dat het leven saai aanvoelde, en tot op de dag van vandaag herinner ik me nog steeds een echt hoogtepunt van de zes of zo maanden dat ik met Lexapro werd behandeld. Ik kon niet feesten, ik kon niet uitstappen, maar ik leefde opnieuw en die basisfunctionaliteit was essentieel om de toekomst van mijn eigen zelfzorg te bewandelen.

"Ik waardeer zeker het ontwaken dat Lexapro me heeft gebracht, maar heb me uiteindelijk ervan afgekeken en geloof het of niet, ruilde het voor [legale] wiet nadat ik besloot dat ik echt in de positie was om echt iets te voelen. Ik zou zeggen dat de beste 'remedie' voor mijn depressie routine en lichaamsbeweging is, waarbij je jezelf engageert voor een persoonlijke meditatieve tijd die empowerment en een fysiek veranderingsmiddel geeft. Maar ik zou niet eens de macht hebben gehad om zover te komen zonder de antidepressieve jump-start. Ik ben dankbaar voor de belichting en de ervaring, maar ik ben er niet zeker van dat het een oplossing is waarop ik zou terugkomen tenzij mijn omstandigheden extreem waren."

Molly

"Ik heb al heel lang weerstand geboden tegen het idee van medicatie, hoewel ik al jaren in therapie was. In een bijzonder slechte periode ging ik naar mijn psychiater (gescheiden van mijn therapeut) om mijn recept voor een slaaphulpmiddel te laten hernieuwen. Ik liep naar binnen en ging zitten en hij zei net, 'je ziet er absoluut ellendig uit. Het hoeft niet zo te zijn. ' Ik dacht dat als het zo voor de hand lag, het heel erg slecht moet zijn. Ik begon die week op Zoloft.

'Ik herinner me dat ik me plat voelde. Nooit echt gelukkig, nooit tevreden. Ik heb zoveel verbazingwekkende dingen gedaan voordat ik met medicijnen begon die ik niet echt op prijs stel; Ik wou dat ik terug kon gaan en ze kon overdoen als een gezonder persoon. Als ik mezelf ooit zo weer zou voelen, zou dat me ertoe aanzetten terug te gaan naar de pillen.

"Hoewel ik geen medicijnen meer inneem, was het voor mij absoluut noodzakelijk. Het maakte mijn leven zoveel beter. Mijn proces om af te gaan is niet iets waarvan ik denk dat het nagebootst moet worden, wat in feite is dat ik lui werd. Ik sloeg een dag over, toen twee, enz. Ik merkte dat mijn angst niet terugkwam en daarom besloot ik ze helemaal uit te stellen. Mijn leven was in de tussenliggende jaren veel veranderd en ik denk dat ik op een betere plek ben om mijn geestelijke gezondheid zonder hen op dit moment te beheren.

"Ik kan het niet bewijzen, natuurlijk, maar ik geloof dat mijn depressie en angst een deel van de reden waren dat ik in een paar relaties verbleef die die omstandigheden alleen maar veel langer hadden verergerd dan ik had moeten doen. En ik ontmoette mijn huidige vriend nadat ik aan de gang was medicatie voor ongeveer acht maanden - we zijn al meer dan vijf jaar samen en ik heb niet dezelfde problemen die ik in eerdere relaties heb gehad. Ik kan niet met zekerheid zeggen dat dit komt door medicatie of het beheren van mijn geestelijke gezondheid, maar ze vallen zeker samen."

Medicatie is niet voor iedereen. Als u symptomen van een depressie voelt, raadpleeg dan uw arts voor meer informatie over behandelingsopties.