Waarom "Je ziet er mager uit" voelt niet als een compliment

Ik weet dat de intenties puur zijn. Ik weet dat het bedoeld is als een compliment. Maar "je ziet er mager uit" voelt meer als invasief commentaar dan iets dat bedoeld is om opgetogenheid en dankbaarheid te onthullen. Laat het me uitleggen.

Meer dan een decennium geleden, toen ik last had van ongeordende gedachten en begon mijn voedselinname te beperken, waren die drie eenvoudige woorden toegeeflijk. Ze schitterden praktisch, gloeiden in mijn gedachten als bliksembeestjes die gevangen zaten in een stenen pot. "Skinny" was altijd het doel, en hoe meer anderen mijn frame streefden, hoe zegevoller ik voelde. Ik straal de uitspraak van het woord uit, eindelijk voelde het alsof mijn fysiek beschadigende en mentaal uitputtend plan werkte. Ik wilde er mooi uitzien, ik wilde mager zijn - en de adolescentie coachte zorgvuldig dat de ene niet zonder de andere bestond. Ik ging door behandeling en therapie en kwam permanent veranderd aan de andere kant.

Toch bleef de strijd, hoewel beslist rustiger en minder frequent, alomtegenwoordig ondanks mijn afstand ertussen.

De jaren die volgden waren moeilijk, terwijl ik heen en weer wendde van heling naar duisternis. Ik werd betrapt in een worstelwedstrijd zonder scheidsrechter, vasthoudend om verder te komen met een witte knokkel, verstijfd van wat er zou kunnen gebeuren als ik losliet. En toen verschoof alles. Ik heb mezelf hersteld en verder gegaan, eindelijk wat ik wilde eten en eten laten voeden. Ik heb mijn bochten leren waarderen. Pas toen ik 30 jaar naderde, begon mijn lichaam negatief te reageren op mijn dieet, een verzameling troostmaaltijden die ik dagelijks als een grote "fuck-you" voor mijn eetstoornis verteerde.

Toen knipte ik gluten weg en merkte ik tastbare, positieve veranderingen in de manier waarop ik me elke dag voelde. En natuurlijk ben ik afgevallen.

Ik kan eerlijk zeggen dat dit de eerste keer in mijn leven was dat ik volledig op het gezonde, feel-good-eten ging zitten dat recht door mijn hoofd was en dat ik mijn favoriete favorieten kon gebruiken als een manier om een ​​echte levensstijlverandering aan te moedigen. Ik heb dit keer nooit overwogen te bezwijken aan oude gewoonten.Toen ik me realiseerde dat ik mijn dieet kon veranderen zonder van de wagen te vallen, herhaalde ik datzelfde sprankelende, met bliksem beluste genoegen dat ik altijd voelde toen iemand sprak over mijn toenmalige gestalte. Ik denk dat dat is waarom, nu ik wat gewicht verloren heb, de zin zo triggert. Ik ben eindeloos trots op mezelf dat ik mijn leven op een positieve manier onder controle heb kunnen houden, maar de implicaties van een opmerking als "je ziet er mager uit" klinken van nature doordrenkt van bezorgdheid.

Het is niet gratis om mijn lichaam zonder waarschuwing te onderzoeken, vooral in een openbare omgeving. Het voelt invasief en ongemakkelijk, bijna beschuldigend, en creëert deze ruimte waar ik niet zeker weet hoe ik moet reageren. Natuurlijk, sociale aanwijzingen leiden me snel om je te bedanken, een glimlach op te zetten en te doen alsof ik me niet zwijgend afvraag of er een oordeel is achter je woorden. Maar vaker wel dan niet voel ik me ongemakkelijk en uit balans, zoals wanneer een trein passeert en je een beetje te dicht bij de rand staat. Een stormloop van wind en het is weg, maar je voelt de aanwezigheid nog steeds even later.

Hier is de bottom line: je weet nooit wat iemand anders doormaakt - of ze zijn afgevallen als gevolg van ziekte, dieet, stress of iets anders. Je weet niet of ze er mager uit willen zien. Ik weet niet eens zeker waarom zovelen van ons standvastig zijn in het idee dat "mager" een puur positieve bijklank heeft. Het is een woord zoals elk ander, met gevarieerde betekenis en betekenis voor elke persoon die het hoort. Mijn specifieke aversie tegen het woord heeft natuurlijk veel te maken met mijn verleden. Maar dat maakt het niet minder polariserend wanneer u spreekt met iemand die mijn specifieke bagage niet heeft verworven.

In plaats daarvan, als je denkt dat iemand er bijzonder goed uitziet, zeg hem dan gewoon: "Je ziet er geweldig uit." Het complimenteren van je vrienden, geliefden en collega's zonder hun lichaam in het gesprek te betrekken, zal altijd een gelukkiger, gezondere manier van communiceren zijn. Als de persoon met wie je spreekt hun gewichtsverlies wil laten zien, kan dat. Laten we deze in het verleden achterlaten en verder gaan, ja? We zullen ons er allemaal beter door voelen.

De volgende: ik eet nu gezond en voel me echt goed, maar ik mis mijn rondingen.