31 vrouwen van kleur delen hun meest persoonlijke natuurlijke haarverhalen
Voorbij elke vlecht, krul, lok en streng is een heilig verhaal voor vrouwen van kleur - en hoewel het gewoon haar is, is er zoveel meer dan op het eerste gezicht te zien is. Dit verhaal wordt vaak genegeerd door vreemdelingen die niet hetzelfde verhaal als wij delen. Vaak zijn mensen gefascineerd door de enorme diversiteit aan zwart haar, dat op zijn beurt ongerechtvaardigde aandacht trekt. In veel gevallen roept hun mis-educatie vervreemdende vragen op en discriminerende behandeling die het potentieel heeft om ons zelfvertrouwen en persoonlijke groei te laten ontsporen.
Buiten medeweten van de lager opgeleiden over het onderwerp, zwart haar is geen object. Welke stijl we ook kiezen om te dragen, is diep geworteld in onze voorouderlijke identiteiten, maar het definieert onze menselijkheid niet.
Veel vrouwen in kleur dragen natuurlijke haarverhalen. Of de verhalen nu voortkwamen uit een kleinzielige vraag of gedeeltelijke opmerking, deze voorbeelden zijn veel te gewoon. De meeste van de tijd gaan onze scenario's niet door en worden besproken in onze eigen zustercirkels. In plaats van in het donker bewaard te blijven, wilde ik licht werpen op onze ervaringen. We ontvingen een overweldigend positief aantal reacties van vrouwen die hun verhalen met ons wilden delen.
Lees verder voor 31 van de meest krachtige natuurlijke haarverhalen hieronder.
"Als je bekend bent met de dynamiek van een Spaans huishouden, weet je dat steil haar goed haar is en golvend, krullend of kroezend haar is 'pelo malo' of slecht haar. Tegenwoordig veranderen de dingen ten goede., getextureerd haar moet nog worden geaccepteerd als 'normaal'. "Eso es la moda ahora," of "dat is nu de stijl" is de favoriete lijn van iedereen wanneer er wordt gevraagd waarom mijn haar zo groot en gekruld is.Mijn haar is geen fashionstatement; het is een deel van mij op de meest letterlijke en figuratieve manier mogelijk. "- Janibell Rosanne
"Ik heb nooit begrepen dat het haar van zwarte vrouwen niet groeit." Zijn dit verlengingen? Het is gewoon zo vol. " Ik heb gezien hoe mensen mijn lokken in shock analyseren dat een vrouw van kleur haar kan hebben dat niet alleen lengte heeft, maar ook een hoge dichtheid.Haar zoals het mijne is geen zeldzaamheid en naarmate meer vrouwen van kleur de nadruk blijven leggen op gezond haar, wordt het de norm."- Blake Newby
"Toen ik een junior was op de universiteit, heb ik mijn haar afgeschoren en tijdens een poging om het terug te laten groeien, kreeg ik neplocs. De locomotieven waren lang en zwaar. Ik werkte op een administratief kantoor voor mijn universiteit en mijn baas. Ik had nog nooit mijn haar zien vlechten. Ze vroeg me of ik regelmatig een douche nam omdat ze niet begreep hoe ik nat zou kunnen worden als ik zoveel haar bovenop mijn hoofd had.Ik moest uitleggen dat ik douchekapjes gebruikte om mijn haar te onderhouden en de vlechten niet nat te krijgen. Het was een zeer vernederend moment, en het gebeurde in het bijzijn van andere studenten die op kantoor werkten.
Dat is slechts een van de vele gevallen waarin mijn natuurlijke haarstijlen zijn vernederd door niet-zwarte vrouwen. "- Lauriel Cleveland
"Bij een nagelwinkel in Richmond werd mij gevraagd of mijn haar echt was, en ik besloot dat ik gewoon ging liegen over alle vragen.Ik had lange doosvlechten.Ze vroeg of mijn haar echt was, en ik zei ja, ze vroeg hoe lang het duurde, en ik zei acht uur, en toen vroeg ze hoeveel het kostte, en ik zei 30 dollar. Ze begonnen uit te frissen en bleven opmerkingen over mijn haar maken. een verhaal verzinnen, maar toen ze er tijdens mijn pedicure met elkaar over spraken, was het ongemakkelijk.
Het gaf me het gevoel dat ik te zien was. "- Aasha Benton
"Ik heb het gevoel dat ik zoveel ontmoetingen heb gehad met discriminatie of pure onwetendheid van vreemden in de richting van mijn natuurlijke haar dat het moeilijk is om bij te houden. Veel van de feedback die ik krijg is overwegend positief, dus het weegt altijd zwaarder dan het negatieve, maar ik zal krijg willekeurige vreemden die reiken om mijn haar aan te raken zonder toestemming, in de veronderstelling dat het nep is of een pruik, of vragen of het allemaal mijn haar is. Ik herinner me een paar jaar geleden, ik was op een kerstfeest en ik sprak met een groep mensen die voornamelijk blank waren toen het gesprek verschoof naar de structuur en het volume van mijn haar.
Het begon als gewoon nieuwsgierigheid en een paar complimenten hier en daar, maar toen kwamen er ineens vijf verschillende handen naar mijn haar toe en aaiden het. Ze zeiden opmerkingen als: 'Oh, het is eigenlijk zacht' en 'Wauw, het voelt niet alsof ik dacht dat het zou gebeuren.' Ik voelde me zo ongemakkelijk, er was geen rekening gehouden met mijn persoonlijke ruimte of het feit dat je niet als een puppy rond kan gaan om vreemden op je hoofd te aaien, het was zo respectloos.Nu, wanneer iemand iets zegt over mijn haar, ga ik automatisch achteruit omdat ik al voel dat ze het zonder toestemming willen pakken.
Ik had ook een oudere vrouw op een luchthaven naar me toe laten komen en zei: 'Ik moest vanaf de voorkant naar je haar kijken omdat het van de achterkant er niet goed uitziet, maar van de voorkant ziet het er interessant uit.' Ik was toen met een andere vriend van me, die toevallig ook krullend haar had. Toen draaide de vrouw zich naar haar toe en zei: 'Oh, je hebt ook interessant haar. Ben je vrienden vanwege je haar? ' [voeg hier een oogrol in]. "- Bianca Alexa
"Ik had een instantie waarbij ik een fitnessstudio binnenliep nadat mijn haar was geblazen. Onmiddellijk, mijn instructeur staat erop mijn haar met ontzag te raken. Hoewel het een onschuldig gebaar was, voelde ik me alsof ik een huisdier was.Ik kreeg het gevoel alsof mijn identiteit in mijn haar was ingebed. In mijn beste India Arie stem wil ik dat mensen weten dat ik niet mijn haar ben. "- Mominatu Boog
"Een paar weken voor mijn afstudeerceremonie ging ik naar mijn studieadviseurs van het universiteitsdepartement om de details te voltooien en mijn deel te bekijken in een video die mijn communicatieprogramma benadrukte.Voordat de video mij liet zien, maakte mijn adviseur een opmerking dat ze me niet herkende omdat ik mijn haar in een trek had en niet langer de vlechten die ik in de video droeg. Ze bleef de video pauzeren om te informeren naar mijn krullen, vroeg of dit mijn 'einde van het jaar'-uiterlijk was en zei dat mijn haar er zo uit zou kunnen zien omdat ik 'pas ging afstuderen'. Wat ze niet wist, was dat ik het online-programma bijwoonde voor een van de topprogramma's in de natie, en dat ik binnen twee weken bij een opmerkelijk nieuwsstation ging studeren.
Niettemin liet ik beide adviseurs weten dat ik dit commentaar niet zou tolereren omdat ik vrienden en mentees in hetzelfde programma had. Ik vroeg mijn verwijdering uit de welkomstvideo's en sprak met het hoofd van de afdeling.De stijl van mijn haar neemt niet weg van mijn prestaties en ook jouw mening bepaalt mijn schoonheid niet. "- Brea Finney
"Ik voelde me ongemakkelijk bij het feit dat ik voor het eerst natuurlijk was toen ik een 9-op-5-kantoor binnenkwam, om niet te zeggen dat ik geen familieleden had die af en toe mijn beslissing om het dode gewicht dat mijn gepermanenteerde lokken waren, af te hakken, maar een 9-tegen-5 bracht een ander soort ongemak met zich mee, ik was een maand op mijn nieuwe thuis en besloot mijn gladde bob uit te schakelen. "De receptioniste die een geschiedenis heeft van het maken van achterbakse racistische grappen, vroeg me:" Als ik had een lange nacht? ' Dit was nadat ik het gebouw binnenging met mijn vers gewassen en verwrongen natuurlijk kapsel.
Deze vraag werd gevolgd door mijn zwarte vrouwelijke collega die me schuchter vroeg wanneer ik mijn haar zou laten doen. Toen kondigde mijn blanke collega aan het hele kantoor aan dat hij dacht dat mijn haar er geweldig uitzag - ik vroeg niet om zijn mening. Over het algemeen is dit een ervaring die meer dan ergens anders op het werk naar voren komt.Ik heb verschillende methoden geleerd om mijn weg te vinden in vragen over mijn haar.Gedurende deze periode, Ik had al een interne strijd doorstaan, probeerde mezelf aantrekkelijk te vinden terwijl ik natuurlijke haarstijlen schudde.
Deze persoonlijke uitdaging, gecombineerd met het werken met mensen die geen waarde hechten aan natuurlijk haar, was moeilijk. Mijn vertrouwensniveau is zeker gestegen, maar de strijd om haaracceptatie gaat nog steeds door. "- Mellisa Scarlett
"Toen ik in Philadelphia was, liep ik binnen in een restaurant om wat te eten te krijgen.Ik had net mijn haar dezelfde dag gedaan, dus het was op fleek.Ik liep naar binnen om mijn bestelling op te halen en een niet-zwarte ober vroeg of Ik droeg mijn echte haar. Hoewel dat niet zo was, zei ik ja, want ik ben eerlijk gezegd moe van het krijgen van dezelfde vraag. Hij zegt dan: 'Heel mooi, de meeste meisjes hier in de buurt dragen geen nep haar, en het is lelijk." Dus vroeg ik me af of ik hem had verteld dat het niet mijn haar is, zou ik lelijk zijn? "- She'Neil Johnson
"Ik zat niet in de voorhoede van de natuurlijke haarbeweging tot in 2012, toen ik de golf opving. Jarenlang wilde ik mijn relaxer uitsnijden en mezelf opnieuw leren kennen met mijn natuurlijke haar, maar na ontmoedigd te zijn geweest op school omdat ik geen 'goede' had haar 'textuur door mijn kapper, en betwijfelend dat mijn gezicht een TWA aankon (teenie weenie afro), onderdrukte ik het gevoel. Maar in oktober van 2012, midden in een na-weefsel verwijdering-bed van halve dutjes en de helft -overgeslagen gespleten haarpunten-ik heb eindelijk overeenstemming bereikt en mijn kapper gezegd dat hij het 'gewoon moest afsnijden'. Ze deed het.
Ik stuurde een selfie naar mijn vriend en hij haatte het.Mijn moment van zelfonderzoek en zelfexpressie werd een commentaar tussen hem en mij over hoe betrokken een romantische partner zou moeten zijn in de beslissing om je kapsel aan te passen. Ik was gekwetst en verward, en wat nog erger is, het had invloed op mijn zelfvertrouwen. Het feit dat ik, een 25-jarige vrouw, die altijd haar haar met de snelle bocht van een krultang kon stylen, moest leren hoe haar lokken eruit zagen komen uit haar hoofd, was uitdagend genoeg.
Gelaagdheid in het niet-ondersteunde vriendje hielp niet. "- Isata Yansaneh
"Mijn haar is altijd een onderwerp van discussie geweest, dus het horen van schandalige opmerkingen is niet nieuw voor mij. De enige die ik het meest hoor, is: 'Is het echt waar?' Dan, zonder waarschuwing, gaan ze door met het controleren van mijn hoofdhuid op sporen. Mijn eerste keer dat ik werd aangemeld bij een modellenbureau, dachten de boekers dat ik twee verschillende modellen was en wilden ze me alleen maar met sluik haar tekenen omdat ze geloofden dat het haar van zwarte vrouwen alleen maar kan kijken unidirectioneel. Naar mijn mening is het haar van zwarte vrouwen als bloemblaadjes van bloemen, verschillend in alle vormen, maten en kleuren.
Mijn haar is een herinnering aan mijn wortels van mijn voorouders en ik ben erg trots op de veelzijdigheid ervan. We zijn geen ingepakte Barbies die maar in één stijl komen. "- Renee Bhagwandeen
"Mijn sterke Creoolse roots liggen in Louisiana. Haartextuur is altijd al een groot probleem geweest in mijn familie. Hoe fijner het haar, hoe beter. Dus toen ik besloot om natuurlijk te gaan, kon je je alleen de reactie voorstellen die ik van hen kreeg. Het was echter pas toen ik voor een baan interviewde dat ik echt zag hoeveel mijn natuurlijke haar zou worden gemeden door mijn familie. Voordat ik interviewde, sprak ik met een aantal leden van mijn familie, zodat ik wat interviewadvies kon krijgen. Hun overkoepelende suggestie was dat ik mijn natuurlijke haar niet mocht dragen voor een interview, omdat het intimiderend kan zijn of opvalt op de werkvloer. Ik was geschokt dat mijn familie zou zeggen dat ik moest veranderen wie ik ben om een baan te krijgen.
Dit liet me zien dat onze eigen mensen in 2017 niet eens denken dat we goed genoeg zijn. "- Diamond Jones
"IK denk aan de tijd dat ik op de middelbare school zat, ik was heel gewoon om mensen te horen, zowel zwart als wit, en vertelde me dat ik geluk had dat ik 'goed haar' had. Mensen gebruikten hun handen door mijn haar en als ze hun handen niet gemakkelijk door konden harken, zeiden ze: 'Het is lui, maar het ziet er niet uit, wat goed is.' Het voelde als een klap in het gezicht van mijn zwarte moeder dat iemand kon beweren dat ik geluk had dat ik een kenmerk van haar (een dikke, kinky krullen) niet ervoer. Het bleek behoorlijk verwoestend voor zowel haar trots, als mijn moeder en voor mij, en mijn trots op mijn zwartheid.
Pas toen ik die opmerkingen als beledigingen begon te waarderen en mijn afkeer met hen uitte, begon ik me positiever over mijn identiteit te voelen en een beschermende rol te krijgen in mijn zwarte vrouwschap. "- Leanna Commins
"Eens, tijdens het wassen in de auto, benaderde een man me en vroeg me mijn tulband af te doen, hij legde uit dat hij wilde zien of ik 'goed haar' had. Ik voelde me extreem beledigd dat zijn achtervolging afhankelijk was van mijn haartextuur. Deze man wist niet hoe beledigend zijn acties waren. Hoe kon hij? Hij was niet opgegroeid met geïndoctrineerd met Eurocentrische schoonheidsidealen en berichten die mensen met grof haar vervreemdden. Ik paste nooit in de doos van Eurocentrische schoonheid, maar toen ik ouder werd, besefte ik dat dat niet nodig was.
Mijn natuurlijk haar, kinky en grof, is nog nooit geplavealiseerd in de media of in de samenleving. Door de jaren heen ontwikkelde ik de neiging mijn eigenwaarde en de waarde van mijn haar in twijfel te trekken. Ben ik alleen mooi met een weving in mijn haar? Het is jammer dat mijn zwarte broers degenen zijn die mijn haar het meest bekritiseren. Op een gegeven moment heb ik een besluit genomen om mijn natuurlijke haar te omarmen. Om mezelf te helpen op deze reis van zelfliefde, moest ik positieve affirmaties herhalen voor mezelf en mezelf geruststellen dat ik genoeg was, en dat mijn haar me niet definieert, in tegenstelling tot wat de media proberen te insinueren.
ik weet dat er niet zoiets bestaat als goed haar, elk krulpatroon en textuur is prachtig. "-Regine Christie
"Ik besloot mijn vriendin op bezoek te komen na mijn tijd als gastheer voor een televisie-piloot te hebben gedaan, omdat het mijn eerste show was, en mijn eerste keer dat ik op de camera was met mijn natuurlijke haar, was ik een beetje nerveus omdat het zou de eerste keer zijn dat mensen de 'echte ik' zouden zien. Gelukkig kreeg ik niets dan complimenten over mijn vrolijke krullen, waardoor ik een hernieuwd vertrouwen en geruststelling in mezelf kreeg. Toen ik bij mijn vriendin langs bleef, vroeg ze me of ik in de lucht ging met mijn haar zoals het was (het is natuurlijk staat) en vertelde me dat het er stoffig en onverzorgd uitzag.
Ik verborg mijn pijn onder een glimlach en schudde het van me af, alleen om te gaan met een onzekerheid die me teisteren totdat ik opnieuw het vertrouwen begon te voelen om comfortabel te zijn met wie ik ben. Ik krijg dagelijks complimenten van vreemden en zij is de enige persoon die me onzeker heeft gemaakt over mijn puurste staat. "- Brittany Antoinette
"Ik zat in mijn zakelijke baan achter mijn bureau in een open plattegrond en mijn blanke collega schreeuwde de ruimte door en zei: 'Hé, is dat paardenhaar?' Met betrekking tot mijn lange doosvlechten. Ik was echt beschaamd en sprakeloos, ik kon niet geloven dat mijn haar net vergeleken was met een dier.Terugkijkend, schaam ik me niet meer omdat de enige persoon die zich had moeten schamen, hem is. "- Alysia Bebel
"Ik was op Laguardia Airport bezig met mijn eigen zaken terwijl ik mijn handen waste in het toilet en een oudere blanke vrouw kwam naar me toe om uit te drukken hoeveel ze van mijn vlechten hield." Ik heb vriendelijk bedankt en geprobeerd de badkamer te verlaten, maar ze was nog niet klaar met mijn haar te bespreken.Ze begon na het stellen van de vraag vragen te stellen, 'Is dat al je haar? Is het zwaar? Hoelang duurt het? Hoe kun je het wassen? Waar haal je die kralen vandaan? wat betekent mijn gouden haarboeien) van? ' Ik probeerde zo beleefd mogelijk te zijn en ze allemaal te beantwoorden terwijl ze me bleef behandelen alsof mijn haar het grootste fenomeen was dat ze ooit had gezien. Toen stelde ze de vraag waarop ik het meest haat: 'Kan ik het aanraken?' Mijn lichaam kromp ineen toen ik de woorden uit haar mond hoorde komen.
Ik gaf haar een vlecht, zodat ik deze hele ervaring kon beëindigen. Ze staarde er vol ontzag naar en bedankte me dat ze zo aardig voor haar was. Ze verzekerde me toen dat ze niet racistisch was, gewoon nieuwsgierig. Ik rende de badkamer uit met zoveel vragen door mijn hoofd. Ga ik rond vragen witte vrouw kan ik hun haar aanraken omdat het anders is dan de mijne? Nee, want dat is gewoon raar en grof. Ik vraag me ook af wat voor soort sfeer ik geef, waardoor mensen denken dat het goed is om me gewoon te vragen mijn haar aan te raken, want dat is het niet.
Dit is slechts een van de vele frustrerende, ongemakkelijke en vervelende ervaringen die ik heb gehad met mijn haar. "- Jasmine Hart
"Ik herinner me dat ik tijdens mijn dagen als stylist bij een winkel heb gewerkt tijdens een van mijn pauzes, een collega vroeg me of het mogelijk is dat mijn haar langs mijn schouders groeit, dat was niet het raarste deel. verder te zeggen: 'Ik zie nooit zwarte vrouwen met lang haar die van hen zijn, het is altijd als een pruik of zoiets.'ik moest haar ervan op de hoogte stellen dat er veel zwarte vrouwen zijn met lang, gezond haar en vaak zie je vrouwen met van nature krullend haar gekrompen vanwege de textuur of dragen ze verlengstukken als beschermende stijl over hun geweldige kroon op glorie. Haar uitspraken maakten me niet persoonlijk vreselijk, omdat ik meer om de gezondheid van mijn haar geef dan om lengte.
Maar het heeft me wel duidelijk gemaakt dat er veel anderen zijn die helaas waarschijnlijk op dezelfde manier denken als zij. "- Jacqueline Yates
"Bruin zijn in het Amerikaanse bedrijfsleven is zonder twijfel een van de interessantste en meest eye-openende ervaringen geweest. Ik heb nu ruim drie jaar in mijn bedrijf gewerkt en ik kan talloze momenten bedenken waarin collega's commentaar gaven op mijn krullende afro. of ik probeerde mijn natuurlijke haar in verbazing te raken. Ik heb onlangs besloten vlechtjes uit te proberen als alternatief voor een beschermende stijl en kreeg meer nieuwsgierigheid dan ik voelde. werkers die verbijsterd waren door de metalen sieraden die mijn haarstylist voor een beetje meer 'rand' toevoegt. Zoals iemand vragen stelde als: 'Wow, hoe lang duurde dat?' de andere collega begon de sieraden aan te raken alsof ze probeerde het eruit te halen.
Ik sloeg meteen haar hand weg en zei streng: "Je kunt kijken, maar raak mijn haar niet aan." Ik denk dat ik ze misschien een beetje bang heb gemaakt, want ze keken allebei geschokt dat ik met zo'n houding reageerde. Ik kan me niet voorstellen hoe ze zich voelden alsof het acceptabel was om me in de hoek te kruisen om vragen te stellen en me aan te raken alsof ik in een kinderboerderij was. "- Jamie Williams
"Deze zomer heb ik stage gelopen, dat hopelijk een voltijdaanbieding zou worden na mijn afstuderen. Het was een omgeving met hoge druk waar indruk maken op meerderen absoluut noodzakelijk was. Een van mijn begeleiders stond erop elke kant van de dag op mijn haar te reageren. Als het nat was, zou hij vragen hoe lang het zou duren om te drogen? Als het droog was, vroeg hij zich af waarom het zo vlak is als het nat is? Toen ik het in een knot droeg vroeg hij me eens of 'al mijn haar veilig en intact was?' In afwachting van een broodnodige aanbieding zat ik in een situatie waarin ik gedwongen werd mijn tong te bijten.
Eindelijk, tijdens mijn laatste week, had hij het lef om de arm van zijn oude man uit te reiken en mijn haar aan te raken. Ik ontwijkde snel zijn arm en gaf hem mijn meest rauwe en onmiddellijke reactie, wat een ernstig zij-oog was. Hij verontschuldigde zich onmiddellijk, omdat mijn reactie hem liet zien dat zijn actie niet goed was. "-Raven
"Ik heb mijn moeder nog nooit met steil haar gezien, haar haar was altijd dreadlocked, geschoren of kinky.Dus dacht ik dat mijn haar mooi was.Dit fundament stond me toe om op een veel andere manier met de buitenwereld om te gaan. Als acteur kreeg ik te horen rechtzetten, rechttrekken, mijn haar rechttrekken door blanke regisseurs. Er is mij verteld dat mijn haar lelijk en te kinky is en dat ik mooi zou kunnen zijn als ik mijn krul zou manipuleren. Maar wat ik weet is dat de zwaartekracht tartende krullen die op mijn hoofd lagen ons worden opgehouden door voorouders omdat ik hun grootste droom ben. "- Sekai Abeni
"Ik herinner me toen ik voor het eerst natuurlijk was, en dat was niet om een andere reden dan dat ik een kapsel wilde proberen in een tijdschrift en het model had ruw haar. Mijn middelbare schoolvriend en ik waren van plan een dagje uit en ze stelde voor we gaan rondhangen in Central Park. "Maar waar gaan we zitten?" vroeg ik. "De grond," antwoordde ze, waarop ik spotte. "Wat? Ik dacht dat je het leuk vond om in het gras te zitten, "zei ze, ik ben geen fan van buitenactiviteiten, dus het is vervelend dat mensen meteen denken dat ik een soort van boom-knuffelend natuurmeisje ben, gewoon omdat ik ervoor kies om mijn haar in zijn meest curieuze staat. " - Stacy-Ann Ellis
"Er is me ooit verteld dat ik mijn haar op een meer conservatieve manier moest dragen omdat ik op de nationale televisie ging. Ik besefte dat dit betekende dat ik van een gekrulde haar naar een rechte en geperste haar moest gaan. Ik ben geschokt dat mensen er nog steeds om geven hoe vrouwen in kleur hun haar presenteren. Ik heb nooit gehoord dat andere rassen hun haar op een bepaalde manier dragen om er 'toonbaar' uit te zien. "- Nana Agyemang
"Toen ik op de middelbare school zat, vroeg de leerkracht de meisjes met lang haar om hun hand op te steken als los van een lesplan. Toen ik mijn hand opstak, antwoordde een van mijn klasgenoten: 'Ja, maar je hebt niet echt veel tijd nodig haar, het is meer een vogelnest van een puinhoop. 'Ik voelde me onzeker en minder dan de andere meisjes in mijn klas met traditioneel lang, steil haar. "- Rachel Gordon
"Toen ik op de middelbare school zat, kreeg ik constant de vraag met wie ik door dezelfde meisjes werd gemengd omdat ik mijn haar in grote, gekrulde paardenstaarten zou dragen. Pas toen ik ouder was, realiseerde ik me dat ik een compliment kreeg Ik denk dat dit veel zegt over de manier waarop jonge zwarte vrouwen geconditioneerd zijn om na te denken over ons haar.Zwartheid is zo veelzijdig, en net als onze huid, variërend van tinten van zoete honing tot rijk als de aarde onder onze voeten, is ons haar mooi in al zijn vormen, of het nu ontspannen, gevlochten, gerimpeld of natuurlijk is."- Sydnee maandag
"Toen ik opgroeide zonder mijn moeder en in een overwegend wit gebied, voelde ik me altijd anders dan andere meisjes. Mijn haar werd een van mijn grootste onzekerheden. Mijn vader bracht me naar de Afrikaanse haarvlechters in Brooklyn om doosvlechten als beschermende stijl te krijgen - waardoor ik me zo'n persoon voelde. Het was dat ene dat niemand anders had. Als voormalig ballerina is het standaard en wordt verwacht dat uw haar in een strakke knot wordt geborsteld. Een dag voor de les legde mijn babysitter mijn kleine individuele vlechten in een knot en wat er daarna gebeurde bleef voor altijd bij me.
Mijn balletleraar, mevrouw Sonya, vroeg zich af waarom mijn haar eruit zag zoals het was. Ze zei dat ik op Medusa leek en dat ik uit de klas werd geweerd totdat ik mijn vlechten uittrok. Ik herinner me dat ik me beschaamd en verdrietig voelde omdat ik werd uitgekozen omdat mijn haar anders was, ondanks dat het in de parameters van een ballerina bun was. Ik begreep de omvang van haar belediging pas toen ik een foto opgezocht op de familiecomputer van Medusa. Medusa was een monster in de Griekse mythologie en beschreven als een gevleugelde vrouw met levende giftige slangen in plaats van haar.
Ik ging naar huis en vertelde mijn vader wat mevrouw Sonya zei, en hij was woedend. Hij belde meteen de dansstudio en gaf haar les in beschermende stijlen voor zwarte meisjes. Ondanks dat ik 9 jaar oud was, wilde ik niet dat de onwetendheid van mevrouw Sonya mijn visie op dozenvlechtjes teisterde. Box vlechten zijn iets dat ik in de buurt houd en me dierbaar. Ze vertegenwoordigen originaliteit, individualiteit en zwarte cultuur in de diaspora. Voor alle kleine meiden die dit lezen voor de vlechten of zich anders voelen vanwege dit, bindt je stijl van keuze je aan al de mooie vrouwen in de diaspora gedurende generaties die aan je voorafgaan, en daar zit kracht in. "- Darnelle Casimir
"Mijn dreads werden altijd als anders bekeken, we zagen niet dat heel veel andere kinderen ze droegen, en voor zoveel van mijn elementaire jaren herinner ik me kinderen die me voor de gek houden, ze noemden mijn haar zulke vervelende namen. ouders gingen door een scheiding in de vijfde klas, mijn vader sneed mijn dreads, die het begin van mijn natuurlijke haar reis werd Ik kreeg een permanent in de zesde klas en besloot toen dat ik niet leuk vond dat mijn krullen dood waren toen ze waren ontspannen en rechtgetrokken, dus ik groeide uit door mijn haar te laten drukken totdat al mijn chemisch ontspannen wortels verdwenen waren.
Door de middelbare school ben ik van mijn haar gaan houden. Het kan me echter niet schelen wat iemand te zeggen heeft, want mijn identiteit zit niet in mijn haar. Ik draag mijn haarkroon zoals ik doe, want het is de manier waarop Hij mij gemaakt heeft en ik zal me er niet voor schamen. "- Zuleika Spears
"Ik persoonlijk vind het geweldig om mijn haarstijlen te veranderen, van het natuurlijk dragen tot een weven. Waar ik tegenop zie zijn de vragen over de verschillende veranderingen. Ik vind het niet leuk om op de eerste dag van een nieuwe kapsel rond mijn witte collega's te komen, omdat ze het altijd overdrijven alsof het haar van zwarte vrouwen niet zo veelzijdig is als dat van haar. Van 'Wow, nieuw haar' tot 'Zo, wat heb je gedaan om het zo te krijgen?' deze vragen nemen de vreugde weg van een langverwachte zijden pers, een nieuw lang weefsel, of gewoon een simpele twist.
Om eerlijk te zijn, het maakt me overgevoelig over mijn haar en welke stijl ik kies. "- Kali Stewart
"Het idee van het dragen van een beschermende stijl in de zomer gaf me angst. Ik was bang om te worden beoordeeld door de mensen met wie ik werk. Gedurende de eerste zes maanden in mijn rol droeg ik mijn natuurlijke haar recht in een zeer slanke en opgeruimde bob. In die tijd was ik de enige zwarte vrouw in mijn hele team, dus voelde ik de verantwoordelijkheid om het voorbeeld te geven voor hoe 'presentabele' zwarte vrouwen eruit kunnen zien. Gek, ik weet het. De zomermaanden naderden en ik wist dat de vochtigheid in New York geen partij voor mijn haar zou zijn. Dus besloot ik dat groene ombré box vlechten een geweldige zomerstijl zouden zijn.
De zorgen begonnen onmiddellijk in me op te duiken. Zou ik de stijl aan mijn collega's moeten uitleggen? Zouden mensen mijn haar willen aanraken? Zouden mensen de stijl verkeerd begrijpen en me 'getto' noemen? Ik herinner me dat op de eerste dag een van mijn collega's naar mijn bureau kwam om mijn haar van dichtbij te bekijken. Ze liep rond en onderzocht mijn haar alsof ik een vreemd voorwerp was. Ze zweefde over me heen en zei: 'Dat is het wel zo cool, kan ik het aanraken? ' Ik hield het schattig en gaf haar een streng nee. Veel rare opmerkingen en vragen over mijn haar volgden uit mijn team.
Ik verliet het kantoor die dag als een soort casestudy. Het was echt moeilijk om de reacties te verwerken. Het was een beetje ontmoedigend, maarIk besloot dat ik het niet zou laten stoppen om mezelf uit te drukken met mijn haar. Sindsdien heb ik mijn haar veranderd in twee andere gevlochten stijlen. "- Shelby Christie
"Het was de derde dag van mijn junior jaar op SUNY Plattsburgh, een overwegend blank instituut, en ik ging werken voor mijn reguliere dienst in de bibliotheek. Er waren toevallig twee oudere blanke vrouwen in de lift. twee seconden, begonnen ze me te bombarderen met vragen en opmerkingen over mijn haar.Toen had ik grote jumbo vlechten als een manier om mijn haar te onderhouden en te beschermen voor het eerste kwart van het semester. Ze begonnen met: 'Je bent zo Mooi, schat. Waar kom je vandaan? ' Daarna begonnen ze meer invasieve vragen te stellen en begonnen ze uiteindelijk mijn haar aan te raken.
'Je haar is mooi en zo lang. Hoe lang duurde het voordat je dit deed? ' Terwijl het gebeurde, was ik op een verloren voor woorden, dus ik stond daar gewoon ongemakkelijk met een scheve glimlach op mijn gezicht. Binnenin was ik boos, maar het kan moeilijk zijn om dat uit te drukken zonder te worden bestempeld als 'een boze zwarte vrouw' of 'intimiderend'. Ik heb Solange's 'Do not Touch My Hair'-nummer de hele tijd in mijn hoofd opgezocht. Ik voelde me alsof ik een soort exotisch speelgoed was, en wat het allemaal nog erger maakte, is dat ik ze op dit moment niet kon corrigeren.
Ik bleef stemloos, wat me van streek maakte omdat ik wist dat zoveel andere zwarte vrouwen hetzelfde hebben meegemaakt. "- Chelsea Asare
Ed. opmerking: offertes zijn ingekort en bewerkt voor inhoud.
Heb je een soortgelijk haarverhaal? Geluid uit in de reacties hieronder.
