Moderne liefde en je oude brein - waarom experts optimistisch zijn over dating-apps

Naarmate online daten vaker voorkomt en onze duimen meer actie genereren dan onze sprankelende persoonlijkheden, blijft het debat over het al dan niet lijden van ons romantische leven een gespreksonderwerp. "Online daten, meer dan wat dan ook, verandert dingen omdat het een infusie van technologie is in relaties", zegt Daniel Jones, hoofdredacteur van The New York Times Modern Love column, tijdens een live debat in NYC. "We proberen de liefde altijd gemakkelijker te maken, we voelen dat het iets is waar we beter in kunnen worden en iets dat we kunnen oplossen.

En we brengen wetenschap naar ons toe en we brengen technologie eraan. En wat ik leuk vind aan liefde is dat niets van dat ooit lijkt te werken."

Hij heeft gelijk, het is nooit eenvoudig, zelfs met elk goed gepland algoritme binnen handbereik. Jones schreef in zijn boek: "Liefde is voor de sukkel in ons, niet de scepticus." Maar als we verder en verder in het konijnenhol van profielfoto's, wederzijdse vrienden en tekstgesprekken vallen, hoeveel is onze internetpersoonlijkheid aan het knoeien met onze echte chemische attracties?

Geur is zo'n groot deel van aantrekking, zo veel zelfs dat er wetenschappelijk onderzoek is om die bewering te ondersteunen. We dragen parfums om te verleiden, maar onze natuurlijke feromonen zouden ook anderen kunnen aantrekken. Maar zijn ze minder belangrijk nu we in het tijdperk zijn van vegen? Wanneer geur geen deel uitmaakt van de initiële vergelijking, heeft het dan nog steeds een rol in moderne dating? Hieronder bespreken experts hoe onze hard-wired hersenen omgaan met dating-apps en of we slechter af zijn dan ooit tevoren.

Eerste dingen eerst: wat is de deal met feromonen?

Dus het lijkt erop dat experts het niet allemaal eens zijn met feromonen. Sommigen zeggen dat ze absoluut een verschil maken in je aantrekking tot een ander mens, terwijl anderen beweren dat er geen concreet bewijs is om deze beweringen te ondersteunen. Waar ze allemaal het over eens zijn, is natuurlijk dat er iets biologisch (en ook psychologisch) aan het werk is.

"Feromonen zijn de essentie van de persoon", stelt Kim Anami, een holistische seks- en relatie-expert en oprichter van Anami Alchemia. "Musk, seksuele hormonen, en de persoonlijkheid en genetische make-up van iemand die allemaal in een geur gerold."

'Ze brengen een niveau van chemie en aantrekkingskracht tussen twee individuen - die ofwel sexy en aantrekkelijk maken of niet - op een niveau dat zelden wordt begrepen, "voegt Kailen Rosenberg, de CEO en oprichter van The Lodge Social Club en The Love Architects toe." Deze eeuwenoude ervaring is verbonden met onze hersenchemie, dus ons lichaam, als onderdeel van de vergelijking voor natuurlijke selectie en reproductie."

"Laten we eens kijken naar de studie waarin homoseksuele mannen een stel anonieme monsters van zweet snuift.Waarom raden ze? Ze gaven de voorkeur aan de geur van andere homoseksuele mannen", betoogt Jessica Graham, een gids over seks en intimiteit, spirituele leraar, meditatieleraar Simple Habit en auteur van Goede seks. " En heteroseksuele mannen genoten van de geur van een vrouw. Dit geeft me reden om te geloven dat feromonen (al dan niet ontdekt) een enorm verschil in aantrekkelijkheid maken."

Toen ik echter met een biologische antropoloog en wetenschapper sprak, voelde ze zich anders. "Een groot deel van het brein is gewijd aan visuele stimuli en heel weinig aan het reuksysteem", zegt Helen Fisher, wetenschappelijk adviseur van Match.com, "en er is geen vraag als je iemand ruikt en ze stinken volkomen vreselijk, het zal je uitschakelen. En als ze echt lekker ruiken, zullen ze je aanzetten - maar dit zijn niet altijd natuurlijke geurtjes.

"Het is gewoon alles waar je je handen of haar mee wast of bepaalde dingen die je in de was legt. We hebben allemaal wat je noemt een 'geursoep' - een hele combinatie van wat je bent en wat je eet, hoeveel beweging je krijgt, je hygiëne, en ook alle producten die je jezelf aandoet. We kunnen bepaalde geuren over ons hebben, geen vraag, die mensen aanzetten of mensen uitschakelen, maar dat is niet het hele verhaal.'

Anami legt uit: "Als een van jullie medicijnen gebruikt, zal het je ware geur maskeren, sommige paren zullen veel meer vechten als een van hen zich op zoiets bevindt, omdat het hun chemische reactie op elkaar verandert. hebben zelfs aangetoond dat vrouwen die hormonale anticonceptie gebruiken, verschillende seksuele partners kiezen."

"Eerlijk gezegd, denk ik dat 'feromonen' als een concept eigenlijk net voorbij de pogingen van generaties is om te begrijpen waarom we van nature meer op anderen worden aangetrokken dan anderen, en de wetenschap is verder gegaan, 'zegt Fisher.

Ze vervolgt: "Er zijn vier hersensystemen die verband houden met persoonlijke kenmerken: dopamine, serotonine, testosteron en oestrogeen. Elk van deze biologisch gebaseerde eigenschappen trekt je natuurlijk naar bepaalde persoonlijkheidsstijlen. Ik heb een studie van meer dan 100.000 mensen gedaan en het blijkt dat mensen die het dopamine-systeem erg expressief noemen, ik ze 'ontdekkingsreizigers' noem, erg aangetrokken zijn tot mensen zoals zijzelf, andere ontdekkingsreizigers - nieuwsgierig, creatief, spontaan, energiek mensen.

"Degenen die erg expressief zijn voor serotonine, 'bouwers', hebben de neiging om traditionele, voorzichtige en concrete (in plaats van theoretische) denkers ook aangetrokken te voelen tot mensen zoals zijzelf. En de andere twee typen gaan voor hun tegenovergestelde. (Ik noem ze 'regisseurs') hebben de neiging analytisch, logisch en direct te zijn, ze hebben de neiging om te gaan voor hun tegendeel, dat is 'onderhandelaars' of hoog oestrogeen. 'Negotiators' zijn vaak holistisch, denken langetermijn, fantasierijk en intuïtief, ze zijn voedend, medelevend en emotioneel expressief."

En hoe zit het met het jatten van cultuur?

Ik vroeg me af hoe het afwenden van face-to-face contact van invloed is op onze biologische neigingen. Is het mogelijk om feromoonachtige aantrekkingskracht te detecteren terwijl je naar links of rechts veegt? "Dit zijn geen datingsites - deze introduceren sites, "merkt Fisher op." In feite ontmoette slechts 6% van de singles iemand in de bar, slechts 25% ontmoette een vriend en 40% ontmoette iemand op internet.

"Wat deze datingsites doen, is om je kennis te laten maken met verschillende mensen, maar zodra je ze persoonlijk ontmoet, komen de oude hersenen gewoon in actie en je glimlacht zoals je altijd deed, je lacht zoals je altijd deed, je luistert zoals jij altijd gedaan, je flirt zoals je altijd deed, dus technologie verandert op geen enkele manier aantrekkingskracht, het stelt mensen eenvoudig in staat om een ​​breder scala aan mensen te ontmoeten, het verandert onze manier van doen, geen twijfel mogelijk."

Ze vervolgt: "Het hersensysteem dat ver onder de cortex ligt, waar je je denken doet, ver onder het limbische gebied dat geassocieerd is met emoties, ligt waar romantische liefde plaatsvindt - aan de basis van de hersenen vlak bij de regio's die dorst en honger orkesteren. Dorst en honger stellen je in staat om vandaag in leven te blijven, en romantische liefde stelt je in staat om je energie te richten op een bepaalde persoon en je DNA naar morgen te sturen. Dus het maakt niet uit of je iemand op een bankje tegenkomt of op internet - je moet nog steeds uitstappen en de persoon ontmoeten.

"Dating-apps geven je meer intellectueel inzicht in wat er op je afkomt, feromonen (of welke biologische aantrekking ook bestaat) zullen bevestigen of je een goede match bent of niet," zegt Anami. De waarheid blijft dat, ongeacht hoe het profiel van de andere persoon eruitziet of de foto's die ze kiezen, je persoonlijk zult moeten afspreken en vervolgens moet beslissen over aantrekking. Biologie zal nog steeds in het spel komen op dezelfde manier als altijd.

Uiteindelijk, hoe zit het met moderne dating is veranderd?

Hoewel er nooit zoveel zal veranderen, ongeacht welke soorten technologie er in de mix worden gegooid, zijn aspecten van daten in de wereld van vandaag enorm anders dan die van de vorige generaties. Het is verkering die zo duidelijk anders is. "Ik ben een babyboomer," zegt Fisher, "en in mijn tijd riep iemand je gewoon op en vroeg je. Het was geen big deal. Het was gewoon om te zien hoe iemand was. eerste date is een groot probleem, en de reden is omdat mensen geen 'gevoelens willen vangen'. Ze willen niet in iets komen waar ze niet uit kunnen komen, en tegenwoordig is een eerste date duur.

Dus wat ze doen is - ik noem het 'langzame liefde' - alles leren over iemand voordat ze te betrokken raken en zeker voordat ze trouwen. Dus ze doen andere dingen, 'vrienden met voordelen', ze op het laatste moment bellen, uitgaan voor fast food, de rekening splitsen, te veel drinken. Maar ze leren die persoon echt kennen om te zien of ze op een 'echte' datum willen uitgaan. Ze hangen gewoon rond. Of ze gaan uit op een stand van één nacht, beginnen te denken dat ze de persoon misschien een beetje leuk vinden, en ze zijn in feite vrienden geweest voordat de voordelen beginnen.

Ze kruipen er midden in de nacht in, vertellen geen vrienden of familieleden, zijn geen sociaal koppel, leren gewoon over iemand en gaan langzaam langzaam naar vrienden en familie, en beginnen langzaam te daten, en dan langzaam intrekken en samen leven voordat ze trouwen.

Na zoveel literatuur over hoe moderne dating romantiek vermoordt, is het verfrissend om een ​​beeld te zien van hedendaagse relaties dat niet negatief is. We kunnen klagen over alles wat we willen als een liefdesbelang onze Instagram-verhalen niet bekijkt, 'zoals' een foto, of een sms-bericht aanbiedt. Maar de realiteit is dat we constant verbonden zijn. We hoeven ons niet af te vragen waar ze mee bezig zijn of wie ze zijn, omdat we het eenvoudig en duidelijk kunnen zien op hun feeds van sociale media. Er is een niveau van intimiteit in dat, zelfs als het soms afgelegen of angstig kan zijn.

Uiteindelijk kun je meer informatie hebben, een vollediger beeld van de persoon met wie je tijd doorbrengt. "Ik ben hier erg optimistisch over, want tegen de tijd dat je door het gangpad loopt, weet je wie je hebt en heb je veel geleerd over jezelf, je partner, en hebt je degenen die je niet wilt, weggedaan. Amerikanen denken dat al deze nieuwe datingsituaties roekeloos zijn, maar ik denk dat het voorzichtig is - het is trage liefde.'

Er is echter een kwestie van schijnbaar ongebonden keuzes. We moeten niet vergeten om deze nieuwe technologie in ons voordeel te gebruiken in plaats van ons nadeel. Het is zo eenvoudig om naar links of rechts te vegen en vergeet dat er achter het scherm een ​​persoon zit. Ik zal dagenlang geïnteresseerd zijn in iemand voordat ik snel vergeet dat ze bestaan. Het heeft te maken met de manier waarop onze hersenen zijn verbonden. "Online zullen mensen van de ene persoon naar de andere persoon overschakelen naar een andere persoon, en dat heeft niet te maken met feromonen, maar heeft te maken met wat we 'cognitieve overbelasting' noemen, 'legt Fisher uit.

"Het brein is niet gebouwd om duizend opties in te nemen en er tussen te kiezen." Het brein is zodanig dat hoe meer je iemand leert kennen, hoe meer je van hen houdt, en hoe meer je denkt dat ze op jou lijken."

'Slow love' is niet alleen een gevolg van technologie, maar de prevalentie van vrouwen in high-powered carrières. Het is zeldzamer om je klaar te voelen om je te vestigen in je vroege jaren twintig, omdat je druk bezig bent om op eigen kracht een volwassene te worden. Vandaag is het huwelijk niet het doel zoals het vroeger was. Het komt erop neer dat dingen veranderen, maar niet alles. Je wordt geïntroduceerd op internet en wordt uitgenodigd via sms, maar verliefd worden voelt als magisch, angstaanjagend en gek als altijd. Chemische aantrekking zal blijven leven in dit moeilijk uit te leggen, bizarre portaal van het menselijk bestaan. Maar zouden we het echt op een andere manier willen?