Ik heb Fall's It-Girl Trend, Rose-Gold Hair geprobeerd - Bekijk de foto's
Inhoudsopgave:
"Ik heb een besluit genomen," verklaarde ik in maart 2016, terwijl ik nadacht over een mooi episch kapsel dat enkele centimeters van mijn lange, beschadigde haar duurde. "Als 2015 het jaar was dat ik me voortdurend verveel, dan is 2016 het jaar van een enkele haarsnit die allesbehalve saai is."
Het grappige is dat zelfs toen ik het schreef, ik grinnikte over mijn eigen ernst en opgeblazen overtuiging. Zou ik die blik misschien blijven houden voor de rest van het jaar en daarna? Misschien. Maar ik ken mezelf, en het was veel waarschijnlijker dat ergens in de latere maanden van 2016 - waarschijnlijk rond de herfst als de overgangsseizoenen altijd plaatsmaken voor een gevoel van rusteloosheid - ik de wang zou gaan voelen om opnieuw iets anders te proberen.
En ja hoor, tegen de tijd dat August zich omdraaide, kwam die verveling terug met wraak. Het hielp niet dat ik had verzuimd om dat kapsel te handhaven, en de verwilderde pony's en lagen voelden voorspelbaar muf. Maar echt, het was de kleur die het meest te laat leek voor een upgrade, en na bijna een jaar - ik weet het, een geheel 10 maanden- van een donkerbruine tint die grotendeels op mijn natuurlijke kleur leek, was ik klaar om iets drastisch te doen, om een beetje reislust van mezelf te genieten.
Ik wilde al jaren roze worden en het was tijd om dat voor elkaar te krijgen.
Natuurlijk is de meer trendgeschikte term 'rose goud' in al zijn variaties. Er was het door de woestijn geïnspireerde, met rozen getinte koper dat we eerder dit jaar op Emma Roberts zagen. Kort nadat Kylie Jenner ook de gouden roos met A-lijst had genomen. Een meer pastelkleurige variatie met het label "quartz pink" heeft de rondes op Pinterest gemaakt, terwijl een verwaaide punkrock-opname populair was deze zomer met de cool-girl set op Instagram. Ik zag iets tussen die laatste twee in: een blonde blonde met een doorschijnend roze, gelijke delen mooi en grunge.
En zo bevond ik me in een salonstoel bij L.A.'s kleurbestemming, Nine Zero One, die deze nogal specifieke visie probeerde uit te leggen. Maar binnen vijf minuten na het praten, het uitlichten van kleuren en het kiezen van tonen met mijn zeer attente stilist, Amber, wist ik dat ik niet genoegen zou nemen met iets minder dan waar ik op had gehoopt. Om te beginnen is Amber zelf het coole meisje - we hechtten veel waarde aan onze Schorpio-zusterschap en praatten over haar badass-plannen om haar haar af te grommen. Voor een ander had ze rose goud haar op haar eigen bruiloft aangetrokken.
Ik had gelijk als ik aannam dat ik in goede handen was. Twee dagen en ongeveer 10 uur later op de salonstoel kreeg ik mijn eerste glimp van mijn nieuw geroosterde haar - en het was zo belangrijk met wat ik voor ogen had dat het bijna net zo vertrouwd aanvoelde als nieuw.
Verschuif de onderstaande tool om de voor- en erna te zien en blijf scrollen om te zien hoe het hele proces is verlopen.
Het proces
Ik heb het soort ultradik haar dat uitingen van ervaren professionals trekt en het duurt een halfuur om gewoon te shamponeren en te conditionen, maar ik was naïef genoeg om te veronderstellen dat omdat het relatief kort was, mijn tijd in de salon minder uitgebreid zou zijn dan gebruikelijk. Oh, hoe fout was ik: Al met al was het een tweedaags proces, en de eerste alleen totaal bedroeg ongeveer zeven uur.
Nadat ze de details met Amber had uitgewisseld, bracht ze de lange middag door met mijn erg donkere haar tot een heel bleke tint van aschige blondine. Dit werd enigszins gecompliceerd door het feit dat hoewel ik enkele centimeters natuurlijke wortels had, onder een bepaalde lijn, mijn kleur nog steeds kunstmatig was, wat betekent dat het kleurstof anders verwerkt dan het maagdelijke deel. Ik had ook duistere wortels aangevraagd als onderdeel van mijn lijst met eisen, zowel voor het moeiteloze uiterlijk als voor het mindere onderhoud. Het creëren van deze natuurlijk uitziende kleurvervaging had te maken met het terug kammen van mijn wortels en ze vervolgens opnieuw te borstelen - een fascinerende maar toegegeven pijnlijke onderneming.
En - cue de lof-handen emoji - ik kreeg eindelijk die broodnodige snit.
"Als iemand vraagt, zeg hem dan dat het nog niet af is!" Amber smeekte terwijl ik de salon verliet, uitgeput, iets na 21.00 uur. Morgen zouden we de roos toevoegen aan het goud. Maar terwijl ze erop stond dat mijn nieuwe blonde lokken onvolmaakt waren, draaide ik mijn spiegel nog steeds in de ramen van de verduisterde etalages en later in mijn achteruitkijkspiegel. En ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet genoot van de hap die me de volgende ochtend op kantoor ontmoette.
De volgende middag ontmoette ik Amber en Nine Zero One mede-oprichters Riawna Capri en Nikki Lee op een andere locatie van de salon. We zouden de laatste, kleurbepalende stappen voor Nine Zero One's Beauty Coach TV documenteren - een videoserie die stylisten opleidt over technieken en tutorials. Het team was zo vriendelijk om een teaser speciaal voor Byrdie te maken, zodat we de hoogtepunten van de uiteindelijke transformatie opnieuw konden beleven.
Om te beginnen, laat me alleen zeggen dat ik, net als ik Amber vertrouwde, vaag gealarmeerd was om de regenboog van kleurstoffen te zien die in mijn laatste tint (groen ?!), wat uiteindelijk gecombineerd werd tot iets dat griezelig leek op ketchup. Toch zou het niet lang duren voordat ik het allemaal tot wasdom zou zien komen, vooral vergeleken met de marathonafspraak van de vorige dag. Binnen twee uur was mijn haar geverfd en geföhnd en kon ik eindelijk een glimp opvangen van het eindresultaat in de spiegel.
Vier weken later koester ik nog steeds mijn nieuwe look, net zoals het pastelroze heeft plaatsgemaakt voor een warme, koperachtige blondine. In mijn (zeer amateuristische) ervaring is het kenmerk van een geweldige kleuropdracht hoe goed het vervaagt. Amber gaf me een geweldige basiskleur, speciaal zodat dit zou gebeuren, en ik voel echt de roze-opalescente kleur waar het in geëvolueerd is.
Een foto geplaatst door Victoria Hoff (@victoriadawsonhoff) op
Maar ik ben ook zeker niet aan het rommelen als het gaat om onderhoud. Omdat mijn haar om te beginnen erg droogte was, leerde ik de harde manier waarop ik het vorig jaar bleekte dat lichter worden een glibberige helling is naar onherstelbare schade. (Daarom heb ik het in de eerste plaats gesneden.)
Amber stuurde me naar huis met een grote fles conditioner gemengd met de kleurstof die ze gebruikte, die ik heb gebruikt om de kleur om de paar weken op te frissen. Daartussen blijf ik met een heel zachte, volledig natuurlijke shampoo. (Reverie's Naakt Shampoo, $ 38, is mijn huidige go-to.) Wanneer ik uit de douche sta, breng ik grote hoeveelheden van Christophe Robin's Lavender Hair Oil ($ 47) aan op mijn lokken, evenals een andere laag van Marie D'Argan's Macadamia Olie ($ 39) aan de uiteinden, voordat je alles aan de lucht laat drogen.
Op de eerste dag zie ik er gewoonlijk een beetje vettig uit, maar het kan doorgaan voor een redactioneel "nat uiterlijk", en het werkt in elk geval met de hele punk-achtige sfeer. Op dag twee hebben mijn strengen al het overtollige vocht opgedronken en ik blijf met onmogelijk zijdeachtige golven achter. Blijkbaar vond het vinden van de beste versie van mijn haartextuur het bleken van het first-go-figuur.
Ik weet nu beter dan dat ik ingaande verklaringen afleg dat ik voor altijd blijf bij deze kleur, maar ik zal zeker niet proberen te bagatelliseren hoeveel ik er ook van houd. Zelfs als verveling een mogelijke onvermijdelijkheid is, heb ik weer besloten: dit is nu perfect.
Wat denk je van de transformatie? Vertel ons in de reacties hieronder.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd op een eerdere datum en is sindsdien bijgewerkt.
