Waarom mensen moeten stoppen met me te vertellen dat kort haar "dapper" is

Toen ik een klein kind was, begon ik in de wolken te lopen toen mensen me vertelden dat ze 'trots' op me waren. Het was niet door een gebrek aan vertrouwen (ik was op die leeftijd trots op mezelf). In plaats daarvan was het eenvoudig dat ik zelfs bij 6 of 7 een klein gefluister van neerbuigendheid voelde in dit woord. Ik kreeg de indruk dat het een compliment moest zijn, maar toen iemand zei dat ze trots op me waren, voelde het bijna alsof de persoon suggereerde dat ik ze had verrast door iets goed te doen - een goed cijfer halen, goed presteren op een viool recital - of dat mijn prestaties "schattig" waren maar niet indrukwekkend (wat op dat moment waarschijnlijk waar was).

We hebben allemaal woorden die ons om de een of andere reden op de verkeerde manier wrijven, en tot mijn kinderlijk oor was er een hint van oordeel schuil onder het woord 'trots' dat ik gewoon niet kon negeren.

Natuurlijk zeggen mensen dat ze veel trotser op je zijn als kind dan dat ze doen als je een volwassene bent, dus ik heb dat al zo lang niet gehoord. (Misschien beseffen mensen op volwassen leeftijd hoe neerbuigend het is?) Maar nu ik halverwege de twintig ben, heb ik een woord gehoord dat me nog meer irriteert: het woord 'dapper'. Niet dapper in de context van oorlog voeren of kanker bestrijden - ik heb het over het bizar veel voorkomende fenomeen van het gebruik van het woord 'dapper' om een ​​knipbeurt te beschrijven. Zoals in: "Wauw, je bent zo dapper om je haar kort te knippen!" Of: "Ik zou mijn haar nooit zo kunnen knippen - je bent zo dapper!" Als iemand die in de afgelopen jaren een paar haartransformaties heeft ondergaan, word ik vaker 'dapper' genoemd dan ik verdien.

Hier is het ding: het veranderen van je kapsel is niet dapper en zeggen dat het is, is geen compliment.Naar mijn mening moeten we allemaal stoppen met mensen te vertellen dat het nemen van bewuste beslissingen over hun uiterlijk 'dapper' is. Laat het me uitleggen…

Allereerst wat achtergrondverhaal: ongeveer een maand geleden heb ik mijn haar het kortste geknipt sinds ik een peuter was. Ik bied adieu tot ongeveer vier centimeter, wat resulteert in een botte bob die eindigde bij de oplichter van mijn glimlach. Voor mij, dit was geen emotionele knipbeurt, hoewel ik die eerder had. (Op 23 sneed ik acht centimeter haar af, een beweging die symbool stond voor het loslaten van oude onzekerheden). Maar deze snit was puur esthetisch. Ik dacht dat een bijgesneden bob mijn look zou moderniseren, me een voorsprong zou geven. Ik besloot het in een opwelling te doen, en sms'te vervolgens mijn stilistvriend Melissa Hoyle (de enige persoon die ik binnen drie jaar mijn haar heb laten knippen).

"Ik denk dat ik een soort Tavi Gevinson, Lea Seydoux, cool-girl-oogst wil," zei ik tegen haar.

De volgende dag ging ik naar de salon (Spoke + Weal in Los Angeles) en dat is precies wat we deden. Ik huilde niet toen de centimeters afkwamen of voelde als een 'nieuwe persoon'. Maar om een ​​of andere reden, in de dagen erna, vertelde een dozijn mensen me hoe "dapper" ik was om de hak te breken. "Wauw, er is vertrouwen voor nodig om je haar zo kort te knippen - je bent zo brutaal, zo dapper!" vrienden en collega's vertelden het me.

Nogmaals, ik dacht dat ze dit allemaal als een compliment bedoelden, maar omdat mijn kapsel dat niet deed voelen dapper, het was moeilijk om te nemen. Ik moest me afvragen:Wat was dapper om mijn haar kort te knippen, precies? Dat ik niet op alle andere meisjes in Los Angeles leek? Dat ik een kapsel zou willen dat minder dan twee uur duurde om te stylen?Is het echt "dapper" om gewoon een vrouw te zijn die er niet uitziet (of op kijkt) zoals een deelnemer aan De vrijgezel en je niet schamen?

Het was moeilijk voor me om precies te bepalen wat zo vervelend was om mijn kapsel te associëren met het woord 'dapper'. Toen herinnerde ik me iets dat de auteur Megan Daum me vertelde. Ik interviewde Daum een ​​paar jaar geleden en op een gegeven moment stelde ik voor dat de onderwerpen waarover ze schreef moed namen, waarop ze antwoordde: 'Ik haat het om' dapper 'te worden genoemd. … 'Moedig' doet iets dat u niet durft te doen. 'Dapper' … houdt in dat u afstand doet van controle. '

Daum legde uit dat het angstaanjagend zou zijn om blindelings de ongefilterde inhoud van haar hersenen op een pagina te dumpen en op publiceren te klikken, maar dat zou nooit gebeuren.Haar woorden, zoals mijn knipbeurt, waren een bewuste keuze, geheel binnen haar controle.Ze dapper noemen was om te vergeten hoe zorgvuldig ze werden overwogen. Evenzo was het moedig om mijn dappere knipbeurt te impliceren dat ik er niets over te zeggen had, dat ik het per ongeluk had gedaan, of om een ​​andere reden dan ik dacht dat het cool was. Wat in zekere zin impliceerde dat het dat niet was.

Lena Dunham heeft soortgelijke minachting geuit toen fans en critici haar 'dapper' noemden voor het blootleggen van haar naakte bril meisjes. Hier voelde het woord 'dapper' aan als een opgraving, een passief-agressieve insinuatie dat haar naakte lichaam, in de woorden van Dunham, 'fucking grappig uitkwam'. In een post op Instagram eerder dit jaar liet Dunham ons weten wat haar oprechte mening was: "Laten we iets concreets nemen: ik haatte niet hoe ik eruit zag, ik haatte de cultuur die me vertelde om er een hekel aan te hebben. begonnen, sommige mensen vierden mijn blik maar altijd door de lens van: 'Is zij niet dapper?

Is het niet zo'n gewaagde zet om DAT lichaam op tv te tonen? '"

Mijn dappere korte haar roepen voelde even achterlijk. Voor mij zegt de subtekst: "Je haar is niet zo mooi als andere meisjes, hoe stoutmoedig van je om er zo uit te zien."

Natuurlijk is dit alles vanzelfsprekend dat mijn haarsnit niet eens zo intens was: het was een bob voor de goedheid. Het is niet zo dat ik mijn hoofd zoem en mijn wenkbrauwen blauw geverfd. (Hoewel het labelen van die keuze 'dapper' waarschijnlijk net zo problematisch zou zijn om dezelfde redenen die ik hier heb geschetst.)Om nog maar te zwijgen over het feit dat het een dapper kapsel is om echt moed te minimaliseren-Je weet dat ding dat mensen tentoonstellen wanneer ze geconfronteerd worden met legitieme gevaarlijke situaties, zoals gevechten of levensbedreigende operaties.

Ik wilde niet alleen actief mijn haar knippen, er was geen risico aan verbonden. Mag ik herhalen: mijn bob-kapsel doet dat maak me niet dapper.

Natuurlijk vertegenwoordigt een haarsnit soms iets dieper. De eerste keer dat ik mijn haar kortknipte, voelde als bevrijding - een verlies van tienerhaat, zelfhaat en wanhoop. "In mijn ervaring hakken vrouwen hun haar om zich te ontdoen van wat hen niet meer serveert, "legt mijn styliste Melissa Hoyle uit." Emoties zijn aan alles gebonden. In de meeste gevallen betekent het afsnijden van de dode inches dat u klaar bent voor een nieuwe start."

Met andere woorden, voor veel vrouwen kan een kort kapsel symbool staan ​​voor hernieuwde onafhankelijkheid, vertrouwen of zelfacceptatie. Maar is het echt zo radicaal, dat 'dapper', voor een vrouw die geen lang haar nodig heeft om zichzelf te accepteren? Als dat zo is, hoop ik dat alle rad-kortharige meisjes ter wereld dat inspireren om te veranderen. En in de tussentijdIk ga mijn kinlengte houden, niet voor de politieke verklaring, niet voor de complimenten, maar omdat ik vind dat het cool is. En omdat ik de bries in mijn nek graag in de zomer voel.

Het is echt heel aangenaam. Probeer het eens.